Το κακάο της γιαγιάς.

Σήμερα η μητέρα μου ήθελε να της πάρω κακάο για να φτιάξει κέϊκ. Πήγα στο σούπερ μάρκετ, ούτως ή άλλως, χρειαζόμασταν και άλλα πράγματα. Πήρα το κακάο, και συνήθως παίρνω το κακάο της ΙΟΝ.
Θυμήθηκα που μας έφτιαχνε η γιαγιά μου, γάλα με κακάο. Πάντα είχε ένα κακάο της ΙΟΝ στο ντουλάπι για να μας φτιάξει το δικό της γάλα με κακάο.
Από τότε, δεν έχω ξαναπιεί γάλα με κακάο που να έχει έστω παρόμοια γεύση με της γιαγιάς μου. Δοκίμασα να το φτιάξω αρκετές φορές, και αν και πετύχαινε ως γάλα με κακάο και είχε πολύ ωραία γεύση, ποτέ δεν κατάφερα να το φτιάξω όπως η γιαγιά μου.
Ίσως απλά να είναι επειδή ήμουν παιδί, και ως ενήλικας, να είναι διαφορετικές οι γεύσεις, ή απλά έχει χαθεί ένα μέρος από το παιδί που ήμουν...
Το κακάο της γιαγιάς δεν θα το ξαναγευτώ.

Καλή χρονιά το 2014... και όλες οι πικρίες θα βγούν σε αυτή την ανάρτηση.

Καλημέρα σε όλους, και εύχομαι να έχετε όλοι ένα ευτυχισμένο 2014. Αρκεί να είναι καλύτερο από την προηγούμενη χρονιά. Το 2013 ήταν, τουλάχιστον για πολλούς, και για μένα, καταστροφικό. Για μένα τουλάχιστον όσον αφορά την πλευρά της δουλειάς. Αν το 2014 είναι παρόμοιο, τότε κλάφτα Χαράλαμπε που λένε. Και δυστυχώς δεν βλέπω φως από πουθενά. Γιατί τόση απαισιοδοξία και αρνητικότητα θα μου πείτε;

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κατ'αρχήν η δουλειά που κάνω είναι εντελώς βαρετή, περνάω τιμολόγια και φτιάχνω ΦΠΑ και τέτοια. Όχι δεν είμαι λογίστρια, απλά κάνω τα βασικά λογιστικά. Αν υπάρχουν νέοι νόμοι, υπάρχει ειδικευμένος λογιστής να μου πεί τα βασικά. Αν μου δίνανε νόμους να διαβάσω θα είχα αποκοιμηθεί με την πρώτη σελίδα από τις μαλακίες που θα διάβαζα. Είναι βαρετή και ανούσια δουλειά εντελώς, και πραγματικά τελευταία την έχω μισήσει εντελώς.

Κατά δεύτερον μετακομίσαμε στην μέση του πουθενά όπως λέω. Δηλαδή στην βιομηχανική ζώνη των Αχαρνών, κοινώς Μενίδι. Εκεί δεν έχει τίποτα απολύτως μόνο κάτι εταιρείες. Υπάρχει μόνο ένα λεωφορείο που πάει μέχρι εκεί, το 504, το οποίο πρέπει να πάρω εγώ από τον Σταθμό της Κηφισιάς. Δηλαδή αν δεν έχω την αδελφή μου να με πάει στο γραφείο, είναι τουλάχιστον μιάμιση ώρα να πάω. Δυστυχώς το 504 έρχεται κάθε μισή ώρα, και την προηγούμενη φορά για να επιστρέψω στην Κηφισιά να πάω σπίτι το περίμενα 40 λεπτά. Εγώ που δεν έχω αυτοκίνητο και δεν οδηγάω, είναι μεγάλο πρόβλημα και κανείς μα κανείς δεν το καταλαβαίνει.
Άσε που δεν έχει πουθενά ταξί, και πρέπει να το παραγγείλεις. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι περισσότεροι ταξιτζήδες δεν το βρίσκουνε! Και χρειάζομαι 8-10 ευρώ να πάω με ταξί, και γύρω στα 15 ευρώ να επιστρέψω. Σύνολο περίπου 25 ευρώ την ημέρα, αν πηγαινοερχόμουν με ταξί.
Και φυσικά ότι αν βραδυάσει εκεί δεν πάς με τίποτα. Και δεν πάς αν ξέρεις ότι θα είσαι μόνος σου, διότι από ασφάλεια εκεί γύρω, καμμία απολύτως ασφάλεια.Και δεν ξέρεις αν γίνει οτιδήποτε αν το ασθενοφόρο θα βρεί που είσαι ή όχι! Πραγματικά εγώ αισθάνομαι ανασφάλεια εκεί. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί γύρω.
Επίσης, δεν έχει ούτε έναν φούρνο, ένα καφέ εκεί κοντά να πάρεις έστω ένα κουλούρι να φάς. Πρέπει να το παραγγείλεις να στο φέρουν από το κέντρο του Μενιδίου. Και ποιός θα κάνει μία οποιαδήποτε διαδρομή με αμάξι/μηχανάκι μέχρι εκεί να σου φέρει το κουλούρι του μισού ευρώ; Πολλές φορές πεινάω και πραγματικά πρέπει να περιμένω το μεσημέρι να πάω σπίτι για να φάω, διότι δεν έχει όπως είπα τίποτα εκεί κοντά με τα πόδια. Το κοντινότερο σούπερ μάρκετ, είναι ένας Βερόπουλος και χρειάζεται τουλάχιστον μισή ώρα με τα πόδια, αν όχι παραπάνω. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένας να μπορεί να με πάει. Και αν περιμένω το λεωφορείο που έχει στάση εκεί, λόγω του ότι είναι και το ΙΚΑ Αχαρνών εκεί, άστα να πάνε.
Και φυσικά ας μην μιλήσουμε για το νερό! Δεν έχει ΕΥΔΑΠ εκεί, αλλά μία απαράδεκτη εταιρεία που ονομάζεται ΥΕΠΑΜΑ. Το νερό όχι μόνο δεν πίνετε, δεν ξέρεις και αν οι βρύσες θα βγάλουν νερό ή λάσπη. Τις προάλλες άνοιξα την βρύση, και βγήκε ένα καφέ πράγμα... Αντε να πλύνεις τα χέρια με το καφέ πράγμα! Και δεν φτάνει που δεν έχει ούτε νερό εκεί στην περιοχή, αλλά χρεώνουν και άλλα ντ'άλλων! Κάνανε έργα, έσπασε ο αγωγός, και χρεώσανε εμάς για το νερό που έτρεχε! Είναι πάνω από 2 μήνες, έχουμε παραπονεθεί, έχουμε πάρει τηλέφωνα, αλλά τίποτα. Φυσικά αυτό δεν πρόκειται να πληρωθεί διότι η ζημιά δεν προήλθε από εμάς.

Πηγαίνω εκεί και δεν έχω όρεξη για τίποτα. Κάνω αυτό που πρέπει μόνο και μόνο για να μην βαριέμαι, και όχι γιατί θέλω να το κάνω. Κάθε πρωϊ που πάω σε εκείνο το κολομέρος, περιμένω πότε θα παέι 2 η ώρα να φύγω από εκείνο το μέρος. Αισθάνομαι ανασφάλεια, αισθάνομαι εγκλωβισμένη, και δεν αισθάνομαι άνετα εκεί.

Κατά τρίτον, ο μισθός μου μειώθηκε πάνω από 50% και πραγματικά κάποια πράγματα που έκανα και μου δίνανε πραγματική χαρά αναγκάστηκα να τα σταματήσω: κατά πρώτον, το Open University. Δυστυχώς δεν μπορώ να συνεχίσω, και να πάρω το Bachelor in Science (Physics & Mathematics) που ήθελα. Κατά δεύτερον, σταμάτησα και τα ιαπωνικά που μάθαινα, διότι είναι πανάκριβα. Ναι, άρχισα γερμανικά διότι αν δεν κάνω τίποτα, θα τρελαθώ πραγματικά. Και φυσικά έχω κόψει τις αγορές που έκανα σε βιβλία και οτιδήποτε άλλο.

Και τελευταίο και σημαντικότερο: η δουλειά έχει μειωθεί πάρα πολύ. Δεν υπάρχει εμπόριο αυτή την στιγμή και όλοι φυτοζωούμε. Εδώ δεν ξέρω αν θα πληρωθώ για τον Φεβρουάριο... και αν πληρωθώ για τον φεβρουάριο, δεν ξέρω τι γίνεται με τον Μάρτιο κλπ.

Με όλα αυτά, αισθάνομαι εγκλωβισμένη στην δουλειά που κάνω, διότι κάθομαι όχι μόνο γιατί δεν πρόκειται να βρώ άλλη δουλειά με την κατάσταση όπως είναι, αλλά κυρίως επειδή η αδελφή μου έκανε μία τεράστια βλακεία πέρισυ και προσπαθώ να βοηθήσω. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω με χαρά, δεν μπορώ να το κάνω με όρεξη. Με το που πάω στην δουλειά στην μέση του πουθενά μου κόβεται εντελώς η όρεξη, σκέφτομαι πότε θα περάσει η ώρα να επιστρέψω σπίτι όπου αισθάνομαι άνετα. Η κατάσταση στην δουλειά μου έχει φέρει μία ψιλοκατάθλιψη και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Γυρίζω στο σπίτι εξουθενωμένη, απογοητευμένη εντελώς...

Ελπίζω το 2014 να είναι καλύτερο. Προσωπικά δεν βλέπω φως και δεν βλέπω να καλυτερεύει η κατάσταση. Άρχισε το 2014 με τα ίδια σκατά. Δεν πρόκειται να ξανακάτσω στο σπίτι για αλλαγή χρόνου. Η καλύτερα να κοιμάμαι. Από το να μου βάζουνε τις ελληνικές μαλακίες στην τηλεόραση να ακούω, καλύτερα να κοιμάμαι. Καλύτερα μόνη μου να βάλω την δική μου μουσική και να μην ακούω σκυλοτράγουδα, και άλλες ελληνικές μαλακίες που δεν ακούγονται.

Η γκρίνια των Ελλήνων μεταναστών στο εξωτερικό.

Είναι κάτι που αναρωτιέμαι εδώ και χρόνια. Θα ήθελα πρώτα να πώ το εξής: όταν ήμουν στην Αγγλία φοιτήτρια, δεν μου έλειψε ΚΑΘΟΛΟΥ μα ΚΑΘΟΛΟΥ η Ελλάδα. Μου έλλειπε η οικογενειά μου και κάποιοι καλοί φίλοι, αλλά η Ελλάδα ως Ελλάδα ΚΑΘΟΛΟΥ. Δεν ήθελα καν να επιστρέψω σε αυτό το μπουρδέλο που ονομάζεται Ελλάδα. Αλλά όπως οι περισσότερες Ελληνικές οικογένειες με την γκρίνια και τον φόβο τους, αναγκάστηκα να επιστρέψω. ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

Τι να μου λείψει από την Ελλάδα; Η ανοργανωσιά ή τα ξεράσματα που ονομάζονται μπουζούκια και ελληνική μουσική; Τα απίστευτα τραγικά νοσοκομεία και το χάλι των σχολείων και των πανεπιστημίων; Η βρωμιά στους δρόμους, και η αγένεια στα μαγαζιά; Το να μην βρίσκεις να φας το καλοκαίρι στα νησιά επειδή όλοι φτιάχνανε τα 5 ίδια φαγητά που μπορεί κάποιος να μην τρώει; Τα πανάκριβα και βρώμικα ενοικιαζόμενα δωμάτια το καλοκαίρι στα νησιά; Η κατάσταση που επικρατούσε από πάντα στις δημόσιες υπηρεσίες; Τι ακριβώς λείπει σε αυτούς που φεύγουν στο εξωτερικό και λένε ότι τους λείπει η Ελλάδα;

Τα τελευταία χρόνια όλες σχεδόν οι διακοπές που έχω κάνει (εκτός από 1-2 Σαββατοκύριακα για συγκεκριμένους λόγους), είναι στο εξωτερικό. Δεν ξεναπατάω Ελλάδα για διακοπές, το έχω πεί. Με τα ίδια λεφτά που θα δώσω στην Σαντορίνη π.χ. για 10 μέρες, μπορώ να πάω στο Μπαλί ή σε άλλο εξωτικό μέρος, και να περάσω πολύ καλύτερα από ένα νησί. 

Εμένα δεν μου έλλειπε η Ελλάδα. Και αν μπορούσα αυτή την στιγμή και από πάντα θα επέστρεφα με χαρά στην Αγγλία (και θα πήγαινα και σε αρκετά άλλα μέρη) και δεν θα ξαναπάταγα σε αυτό το μπουρδέλο που ονομάζεται Ελλάδα.

Αν λοιπόν είστε μετανάστης σε κάποια χώρα της ΕΟΚ όπως Αγγλία, Γερμανία, κλπ ή στις ΗΠΑ, Καναδάς, κλπ. πέστε μου: τι στο διάολο σας λείπει από την Ελλάδα και γκρινιάζεται;

Μία απάντηση στην κυρία Δημουλίδου

Αγαπητή κυρία Δημουλίδου,

Πριν μιλήσετε για τις δανειστικές βιβλιοθήκες, θα έπρεπε να σκεφτείτε καλύτερα το τι προσφέρουν αυτές οι βιβλιοθήκες, και την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο των εκδοτών και βιβλιοπωλών. Θα ήθελα να τονίσω μερικά πραγματάκια για να τα καταλάβετε:

1. Η τιμές των βιβλίων είναι υπερβολικά ψηλές στην Ελλάδα. Αγοράζω ελάχιστα βιβλία στα ελληνικά, ποτέ μεταφράσεις, διότι τις βρίσκω πολύ φθηνότερα στα αγγλικά από διαδικτυακά βιβλιοπωλεία όπως το Amazon. Όταν ένα βιβλίο στην Ελλάδα κοστίζει 20 ευρώ και το αντίστοιχο στα αγγλικά κοστίζει 5 ευρώ, δεν θα κάτσω να αγοράσω την ελληνική μετάφραση. Ας καταλάβουν οι εκδότες ότι τα βιβλία είναι πανάκριβα στην Ελλάδα. Η ενιαία τιμή βιβλίου είναι καταστροφή για το ελληνικό βιβλίο.
   
2. Αυτή την στιγμή υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα που έχουν χάσει την δουλειά τους, που με το ζόρι βγάζουν τα απαραίτητα για να ζήσουν, που έχουν τεράστια προβλήματα. Δεν μπορούν να ξοδέψουν λεφτά για βιβλία την στιγμή που έχουν να πληρώσουν ενοίκια, λογαριασμούς, φαγητό... Οπότε για όσους αγαπάνε το διάβασμα, οι δανειστικές βιβλιοθήκες, και ιδιαίτερα οι δημοτικές δανειστικές βιβλιοθήκες είναι η λύση.
   
3. Το θράσος δεν το έχουν οι δημοτικές και σχολικές βιβλιοθήκες αλλά εσείς κυρία Δημουλίδου. Οι βιβλιοθήκες προσπαθούν να προωθήσουν την ανάγνωση βιβλίων, και θα έπρεπε, εσείς ως συγγραφέας, να το επικροτείτε και να δίνετε ελεύθερα τα βιβλία σας σε αυτές τις βιβλιοθήκες. Την στιγμή που υπάρχει μία οικονομική κρίση στην Ελλάδα, και που ο κόσμος έχει μεγάλα οικονομικά προβλήματα, θα έπρεπε εσείς να βοηθάτε τις βιβλιοθήκες ως μέσο προώθησης της ανάγνωσης βιβλίων. Διότι σήμερα μπορεί να μην υπάρχει μεγάλο αναγνωστικό κοινό, αλλά χωρίς βοήθεια, χωρίς προώθηση, χωρίς τις βιβλιοθήκες αυτές, σε μερικά χρόνια, δεν θα υπάρχουν αναγνώστες. Οι βιβλιοθήκες προσπαθούν να δείξουν το πόσο όμορφο είναι να χάνεσαι στον κόσμο ενός βιβλίου, να μαθαίνεις πέντε παραπάνω πράγματα μέσα από την ανάγνωση... Και εσείς, αντί να βοηθήσετε, εμποδίζετε ένα σημαντικό έργο.
   
4. Εαν εσείς κυρία Δημουλίδου, γράφετε για να βγάλετε χρήματα, δεν είσαστε συγγραφέας. Εϊσαστε υποκρίτρια. Οι συγγραφείς γράφουν επειδή τους αρέσει, και εαν βγάλουν και χρήματα, καλύτερα ακόμα. Ξέρω ανθρώπους που γράφουν πολλές χιλιάδες φορές καλύτερα από εσάς, και το απολαμβάνουν, για την συγγραφή, για αυτό που μπορούν να δώσουν στον άλλον μέσα από τα έργα τους. Και πολλοί από αυτούς ανοίγουνε blog, γράφουνε σε συγγραφικά forum, κάνουν αυτοεκδόσεις μέσω sites όπως το Lulu... Και αρκετές φορές τους προσέχει κάποιος εκδότης και τους βοηθάει να εκδόσουν τα βιβλία τους. Ναι, μεν οι περισσότεροι συγγραφείς θέλουν να εκδοθούν, και εαν το κάνανε, θα πετούσανε την σκούφια τους, και θα χαρίζανε τα βιβλία σε βιβλιοθήκες. Σκοπός ενός συγγραφέα είναι να διαβαστεί και όχι να μένει στα αζήτητα.
   
5. Μιας και μιλήσα για αζήτητα, θα έπρεπε να ντρέπεστε για αυτά που λέτε για συγγραφείς όπως ο Καζαντζάκης και ο Ντοστογιέφσκι. Συγγραφείς που είναι από τους πιο πολυδιαβασμένους στον κόσμο ολόκληρο, που τα έργα τους έχουν μεταφερθεί στην οθόνη με διάσημους ηθοποιούς και σκηνοθέτες... Ιδιαίτερα για τον Καζαντζάκη, τον οποίο έχω την εντύπωση ότι δεν τον έχετε διαβάσει καθόλου. Θα σας πρότεινα να κάτσετε και να διαβάσετε και Καζαντζάκη και Ντοστογιέφσκι, αλλά και άλλους κλασσικούς συγγραφείς μπας και δείτε πως γράφει ένας αληθινός συγγραφέας.
   
6. Επίσης, είναι Λιλή Ζωγράφου, και όχι Λιλίκα. Μήπως πρέπει να ασχοληθείτε περισσότερο με την ελληνική και ξένη κλασσική λογοτεχνία, και να μάθετε σωστά τους συγγραφείς;
   
7. Κάντε το βήμα με την δικηγόρο σας. Εγώ πάντως θα πω σε γνωστούς και φίλους, να μην ξαναγοράσει κανείς βιβλία σας. Δεν το αξίζετε ούτε σαν άνθρωπος ούτε σαν συγγραφέας. 
   
8. Εσείς λέτε ότι παίρνετε 0,20 λετπά ανά βιβλίο. Μπορείτε να μας δείξετε τα συμβόλαιά σας και να δούμε όλοι ότι όντως είναι έτσι; Η απλά αυτό είναι για κάποιον που μόλις άρχισε; Και εαν εσεις παίρνετε τόσα λίγα ανά βιβλίο, γιατί οι τιμές βιβλίων είναι στα ύψη; [Και μην ακούσω για τους βιβλιοπώλες... 

Αυτά ήθελα να πώ στην κυρία Δημουλίδου, από εμένα, μία αναγνώστρια που έχω διαβάσει τουλάχιστον Καζαντζάκη, και αρκετούς άλλους κλασσικούς συγγραφείς, Έλληνες και ξένους, και θέλω να διαβάσω ακόμα περισσότερους.

Δεν πρόκειται όμως, και ιδιαίτερα μετά από την επιστολή αυτή, να διαβάσω ούτε ένα βιβλίο σας κυρία Δημουλίδου. Και δεν πρόκειται να ξοδέψω χρήματα να πάρω βιβλίο σας ούτε καν για δώρο σε φίλους ακόμα και αν είσαστε η αγαπημένη τους συγγραφέας.

Το πρώτο μου τατουάζ

Το πρώτο μου τατουάζ και είμαι απόλυτα ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα. Και βγήκε καλύτερα απ'ότι το περίμενα. Το τατουάζ το έκανα στην πλάτη στο ύψος του αριστερού ώμου. Το τατουάζ το έκανα στο Scripta Manent, και από Σεπτέμβριο θα κάνω τουλάχιστον ένα ακόμα.

Το καλύτερο είναι χειμώνας γιατί για 15-20 μέρες ανάλογα με το δέρμα, πρέπει να είναι καλυμμένο, να μην εκτίθεται στον ήλιο, με κρεμούλα για ένα διάστημα μέχρι να επουλωθεί.