Καλησπέρα σε όλους.
Το συγκεκριμένο blog σας έρχεται από την Ελλάδα (φυσικά). Και θα αρχίσω με ένα αληθινό γεγονός που μου έτυχε την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2005.
Είχα κοιμηθεί και βρισκόμουν, όπως λένε, στο 13ο όνειρο. Ακούω το τηλέφωνο να χτυπάει και δεν σηκώνομαι. Το τηλέφωνο ξαναχτυπάει και συνεχίζει... Σηκώνομαι, και βλέπω την ώρα. Μία παρά δέκα το βράδυ. Πάω στο καθιστικό και σηκώνω το τηλέφωνο. Είναι η γιαγιά μου από το κάτω διαμέρισμα.
"Βούλα," μου λέει, "κάποιος ήρθε και μου τράβηξε το ποδάρι."
Η γιαγιά μου είναι 95-96 χρονών, ή όπως λέμε στην οικογένειά μας, 100 παρά κάτι. Και όλο και κάτι καινούργιο μας βγάζει.
"Τι λες ρε γιαγιά βραδυάτικο, μία η ώρα την νύχτα!" και της το κλείνω.
Φυσικά δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Επίσης με είχε ανησυχήσει. Τι να κάνω κι εγώ, παίρνω το ωραίο μου το μαχαιράκι (μαχαιράκι, τρόπος του λέγειν) και κατεβαίνω στην γιαγιά μου. Η γιαγιά μου απτόητη, να επιμένει ότι κάποιος είχε μπεί και της τράβηξε το ποδάρι. Ελέγχω όλες τις πόρτες αλλά τίποτα. Ήταν όλες κλειδωμένες από μέσα.
Καληνύχτισα την γιαγιά μου και έφυγα να πάω να κοιμηθώ. Αλλά δεν κόλλαγε ύπνος εύκολα μετά. Κατάφερα να κοιμηθώ μετά από μία ώρα περίπου.
