Προσωπικά δεν πιστεύω στην αμαρτία. Δεν υπάρχει αμαρτία, είναι μόνο δημιουργία των θρησκειών για να κάνουν τους ανθρώπους να αισθάνονται συνέχεια άσχημα και να τους έχουν υπό τον ελεγχό τους. Και όταν αισθάνεσαι αμαρτωλός συνέχεια, όπως θέλουν οι θρησκείες, όταν σε βάζουν να φοβάσαι θεούς και δαίμονες, τότε έχεις καταντήσει ένα φοβισμένο ανθρωπάκι χωρίς θέληση, χωρίς να μπορείς να επιλέξεις αυτό που θέλεις, χωρίς να μπορείς να δημιουργήσεις πραγματικά ο ιδιος, χωρίς να μπορείς να γίνεις αυτό που θα μπορούσες εαν δεν φοβόσουνα να κάνεις το παραμικρό.
Είμαστε άνθρωποι και κάνουμε λάθη. Από τα λάθη αυτά μαθαίνουμε, και γινόμαστε καλύτεροι. Δεν φοβάμαι κανέναν θεό ή διάβολο ή παρόμοια υπερφυσικά όντα, επειδή δεν πιστεύω στην υπαρξή τους. Κάνω αυτό που θεωρώ καλύτερο για μένα και για τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μου. Ναι, κάνω λάθη, αλλά δεν φοβάμαι να κάνω λάθος.
Έχω μάθει πολλά περισσότερα από τα λάθη μου από όταν έκανα σωστά τα πράγματα.
Χρησιμοποιώ την λογική, την εμπάθεια προς άλλους ανθρώπους και την ευαισθησία στην ζωή μου.
Δεν είναι ότι δεν φοβάμαι. Όπως όλοι έχω κι εγώ τους φόβους μου, αλλά δεν τους αφήνω να με καταπιέσουν, και θυμάμαι πάντα το Litany Against Fear από το Dune, όταν αρχίζω να φοβάμαι πολύ:
I must not fear.
Fear is the mind-killer.
Fear is the little-death that brings total obliteration.
I will face my fear.
I will permit it to pass over me and through me.
And when it has gone past I will turn the inner eye to see its path. Where the fear has gone there will be nothing.
Only I will remain.
