Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου

Εχθές, στις 29 Ιανουαρίου 2010 άνοιξε η έκθεση παιδικού και εφηβικού βιβλίου που θα διαρκέσει μέχρι και την Δευτέρα 1η Φεβρουαρίου. Η έκθεση γίνεται στο εκθεσιακό κέντρο της Helexpo στο Μαρούσι, Λεωφόρος Κηφισίας 39.Η έκθεση είναι ανοιχτή από τις 9:00 το πρωϊ εώς τις 20:00 το βράδυ για όλες τις ημέρες που γίνετε.

Έκανα μία βόλτα στην έκθεση σήμερα το απόγευμα και πραγματικά χάρηκα που είχε κόσμο, και ο κόσμος επένδυε σε βιβλία για τα παιδιά. Η παιδική λογοτεχνία ανθίζει και είναι ένα ελπιδοφόρο μύνημα για τις επόμενες γενεές.

Η έκθεση είναι συγκεντρωμένη σε έναν όροφο και έχει συνεχώς διάφορες εκδηλώσεις για όλες τις ηλικίες παιδιών, με διάφορες δραστηριότητες. Δεν κάθισα σε κάποια από τις εκδηλώσεις, άλλωστε είχα πάει περισσότερο για να δώ τα περίπτερα. Μου αρέσει η εφηβική λογοτεχνία κυρίως και διαβάζω κάποιες σειρές. Τον τελευταίο καιρό έχω πιάσει το Skulduggery Pleasant του Derek Landis, της οποίας τα δύο πρώτα βιβλία έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Έχει κυκλοφορήσει και το τρίτο της σειράς στα αγγλικά, ενώ το τέταρτο θα κυκλοφορήσει αργότερα μέσα στην χρονιά.

Όλες οι μεγάλες και οι μικρές εκδόσεις είναι παρούσες, και παρ'όλο τον κόσμο προχωράς άνετα ανάμεσα στα περίπτερα. Οι μεγάλες εκδόσεις έχουν και τα μεγαλύτερα περίπτερα, και αρκετά βιβλία για παιδιά και νέους. Αλλά προσπάθησα να δώ και τους πιο μικρούς εκδότες, μιας και πολλές φορές βρίσκεις πραγματικά εκπληκτικά βιβλία και σε μικρές εκδόσεις.

Διάφοροι χαρακτήρες από παιδικά βιβλία τριγυρίζουν στην έκθεση χαιρετώντας και παίζοντας με τα παιδιά, τα περίπτερα δίνανε μπαλόνια, σακουλίτσες με ημερολόγια και καταλόγους, έχουνε χώρους για να κάτσουν τα μικρά και μεγάλα παιδιά να κοιτάξουνε τα βιβλία που τους ενδιαφέρουν.

Μου άρεσε πολύ η συγκεκριμένη έκθεση, και χάρηκα που είχα την ευκαιρία να την δώ και να τριγυρίσω ανάμεσα στα βιβλία. Είναι μία έκθεση για μικρά και μεγάλα παιδιά. Οπότε τι κάθεστε; Σηκωθείτε αύριο το πρωϊ και πηγαίνετε μία βόλτα. 

Η λέξη θεός είναι το προϊόν της ανθρώπινης αδυναμίας

Τον Ιανουάριο του 1954, ο Albert Einstein έγραψε το παρακάτω γράμμα στον φιλόσοφο Erik Gutkind όπου μιλάει για την θρησκεία και το θεό. Το γράμμα το μετέφρασα από αυτή την δημοσίευση στο Letters of Note: The word God is the product of human weakness.

Εαν υπάρχουν κάποια λάθη ή κάποιες ατέλειες στην μετάφραση, παρακαλώ θα προτιμούσα να στείλετε mail στο tenebra98 παπάκι gmail τελεία com για να προσπαθήσω να τα διορθώσω. Αφήστε τα σχόλια για την συζήτηση του συγκεκριμένου γράμματος. Ευχαριστώ. 

Princeton, 03/01/1954

Αγαπητέ κύριε Gutkind

Έχοντας εμπνευστεί από τις συνεχείς υποδείξεις του Brouwer, διάβασα πολλά στο βιβλίο σας και σας ευχαριστώ που μου το δανείσατε... Όσον αφορά την αντικειμενική στάση προς την ζωή και το ανθρώπινο κοινωνικό σύνολο έχουμε αρκετά κοινά σημεία. Το προσωπικό σας ιδεώδη με την προσπαθειά σας για την ελευθερία από εγωκεντρικούς πόθους, για να γίνει η ζωή όμορφη και ευγενής, με έμφαση καθαρά στον ανθρώπινο παράγοντα ... μας ενώνει ως "Αμερικάνικη Στάση".

Παρ'ολα αυτά, χωρίς την προτροπή του Brouwer, δεν θα είχα ασχοληθεί τόσο έντονα με το βιβλίο σας επειδή είναι γραμμένο σε μία γλώσσα απρόσιτη για μένα. Η λέξη Θεός δεν είναι τίποτε άλλο για μένα παρά η έκφραση και το προϊόν της ανθρώπινης αδυναμίας, η Αγία Γραφή μία συλλογή από αξιοπρεπείς, αλλά ακόμα αρκετά πρωτόγονους, μύθους που είναι χωρίς άλλο πολύ παιδαριώδεις. Καμμία ερμηνεία όσο διακριτική και να είναι δεν μπορεί να μου αλλάξει την γνώμη πάνω σε αυτό... Για μένα, η Εβραϊκή θρησκεία όπως και όλες οι υπόλοιπες θρησκείες, είναι η ενσάρκωση των πιο παιδιάστικων δεισιδαιμονιών. Και ο Εβραϊκός λαός στον οποίο είναι χαρά μου να ανήκω... κατά την γνώμη μου δεν έχει κάποια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τους υπόλοιπους λαούς. Όσον αφορά την εμπειρία μου, [ο Εβραϊκός λαός] δεν είναι καλύτερος από άλλους λαούς, αν και προστατεύεται από τις χειρότερες κακοήθειες λόγω έλλειψης δυνάμεως. Κατά τα άλλα δεν μπορώ να δώ τίποτα το "εκλεκτό" σε αυτούς.

Κατά γενικό κανόνα, βρίσκω επώδυνο τον ισχυρισμό σας ότι [ο Εβραϊκός λαός] έχει μία προνομιακή θέση και προσπαθείτε να την υπερασπιστείτε μέσω δύο τοιχών υπερηφάνειας, έναν από την πλευρά ενός αντικειμενικού ανθρώπου και τον άλλο από την πλευρά ενός Εβραίου. Ως απλός άνθρωπος, αξιώνετε μία απαλλαγή από την αιτιότητα, που αλλού αποδέχεστε ως μονοθεϊστής Εβραίος. Αλλά μία περιορισμένη αιτιότητα δεν είναι καθόλου αιτιότητα, όπως μας έδειξε ο αγαπημένος Spinoza με μεγάλη οξύνεια...

Τώρα που σας εξέφρασα ανοιχτά τις διαφορές μας στις πνευματικές μας πεποιθήσεις, μου είναι φανερό ότι βρισκόμαστε αρκετά κοντά ο ένας στον άλλο όσον αφορά βασικά θέματα, π.χ. στην αξιολόγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς... Νομίζω ότι θα καταλαβαινόμασταν εαν συζητούσαμε από κοντά για συγκεκριμένα θέματα.

Φιλικά και σας ευχαριστώ πολύ,

Μετά τιμής,

Albert Einstein

Θρησκεία και Ελεύθερη έκφραση

Η αφορμή για αυτή την δημοσίευση είναι κάτι που συνέβη στην ανηψιά μου και που την στεναχώρησε πολύ, και εκείνη αλλά και την αδελφή μου. Η αδελφή μου στέλνει τα παιδιά σε ένα ιδιωτικό σχολείο, και όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος το σχολείο διοργανώνει το χορό για το καρναβάλι. Βέβαια την πρόσκληση την πληρώνεις 28 ευρώ! Για φανταστείτε τώρα, η αδελφή μου έχει και 3 παιδιά το οποίο σημαίνει πέντε προσκλήσεις. Δεν είναι και λίγα τα χρήματα!

Αλλά ας συνεχίσουμε με την μικρή αλλά αληθινή ιστορία μας. Η ανηψιά μου, λοιπόν, είναι εννιάμιση χρονών και πάει στην τετάρτη δημοτικού. Θέλησε φέτος να ντυθεί διαβολάκι στον χορό του σχολείου. Αλλά οι ιδιοκτήτες του σχολείου της το απαγορέψανε, βρίσκοντας διάφορες αφορμές. Στην ουσία όμως, η αφορμή ήταν μία: ότι θεωρήθηκε θρηκευτική βλασφημία το να ντυθεί διαβολάκι! Αυτό τελικά είπανε στην αδελφή μου, όταν πήγε να μάθει τον λόγο για αυτή την απαγόρευση. Και φυσικά έδωσε τις προσκλήσεις πίσω, πήρε τα χρήματα πίσω, και ψάχνει για καινούργιο σχολείο. Και στην τελική, το δημόσιο δημοτικό είναι απέναντι από το σπίτι, οπότε μπορούν να πάνε εκεί τα παιδιά. Οι συγκεκριμένοι ιδιοκτήτες έχουν παρωπίδες, ίσως και να έχουν λοβοτομηθεί από την θρησκεία.

Με την απαγόρευση της ανηψιάς μου να ντυθεί όπως θέλει στο χορό του καρναβαλιού, περιορίζεται η ελευθερία έκφρασης του παιδιού, μία ελευθερία που θα έπρεπε να είναι δεδομένη για όλα τα παιδιά και για όλους μας. Μία ελευθερία για την οποία χρειάζεται να παλεύουμε καθημερινά, μιας και οι θρησκόληπτοι θέλουν όχι μόνο να την περιορίσουν, αλλά να την εξαλείψουν τελείως.

Ως θρησκόληπτους, δεν εννοώ όλους όσους πιστεύουν σε κάποιον θεό/θεούς' υπάρχουν αρκετοί πιστοί που έχουν λογική, και που δεν ακολουθούνε όλα τα δόγματα, που σκέφτονται και που αντιτίθενται σε αρκετούς από τους παραλογισμούς των θρησκειών. Θα φέρω εδώ το λαμπρό παράδειγμα του Καθηγητή Kenneth Miller, o οποίος είναι καθολικός στην θρησκεία, και ένας από τους καλύτερους εξελιγκτικούς βιολόγους αυτή την στιγμή. Όχι μόνο ο καθηγητής Miller είναι βιολόγος, αλλά έχει αντιταχθεί και σε οποιαδήποτε προσπάθεια να μπεί οποιουδήποτε είδους δημιουργισμού στα σχολεία.

Ενώ, ως άθεη, είμαι υπέρ της ελεύθερης έκφρασης, και θα υπερασπιστώ όλους ακόμα και τους θρησκόληπτους στο να μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα' οι θρησκόληπτοι όμως δεν κάνουν το ίδιο. Όταν δεν συμφωνείς μαζί τους, τότε είναι έτοιμοι να σε κάψουν στην πυρά. Όσες φορές και να έχω προσπαθήσει να συζητήσω με θρησκόληπτους, ποτέ δεν έχω καταφέρει να συζητήσω επειδή οι συγκεκριμένοι συνήθως προσπαθούν να κάνουν προσυλητισμό και όχι συζήτηση.

Όσο για την βλασφημία, έχω γράψει και σε προηγούμενα άρθρα: δεν υπάρχει βλασφημία, είναι μία αφορμή των θρησκειών για να μην μπορεί κανένας να τους κάνει κριτική, για να έχουν τον έλεγχο των πιστών. Που αρχίζει και που τελειώνει η βλασφημία; Αν αρχίσεις με ένα καρναβαλιάτικο κοστούμι, που θα σταματήσεις; Τι άλλο έρχεται μετά; Να μην εκφράζεσαι καθόλου αν δεν συμφωνεί με την θρησκεία; Να κουνάς το κεφάλι και να μην μιλάς; Να παραιτείσαι στον μισογυνισμό και τον ρατσισμό της κάθε θρησκείας;

Τα παιδιά χρειάζονται να είναι ελεύθερα στην εκφρασή τους, χρειάζονται να μάθουν να σκέφτονται με λογική, με ευαισθησία, να έχουν κριτική σκέψη και ανθρωπιά.

Πως θα μάθουν να είναι ελεύθερα και υπεύθυνα άτομα όταν η θρησκεία περιορίζει την έκφραση; Πως θα μάθει ένα παιδί να σκέφτεται λογικά και να έχει κριτική σκέψη, όταν η θρησκεία βασίζεται στον παραλογισμό και την δεισιδαιμονία; Πως θα μάθει ένα παιδί να είναι υπεύθυνο για τις πράξεις του όταν η θρησκεία μαθαίνει στα παιδιά να ρίχνουν τις ευθύνες σε φανταστικά πλάσματα όπως ο θεός και ο διάβολος; Πως θα μάθει ένα παιδί να έχει ανθρωπιά, όταν η θρησκεία λέει στο ίδιο το παιδί ότι είναι αμαρτωλό, συνεπώς κακό κι' ας μην έχει πειράξει ούτε μυρμήγκι; Πως θα μάθει το παιδί να ευαισθητοποιείτε σε διάφορα ζητήματα, και να βοηθάει όταν η θρησκεία λέει "¨Εχει ο θεός:"; Πως θα μάθει το παιδί να φέρεται σε όλους το ίδιο, να θεωρεί τον εαυτό του ισότιμο μέλος της κοινωνίας όταν η θρησκεία είναι γεμάτη από μισογυνισμό και ρατσισμό;

Doctor Who - The Runaway Bride & Season 3 - David Tennant

Μετά το finale της δεύτερης σαιζόν, η τρίτη σαιζόν αρχίζει με ένα χριστουγεννιάτικο επεισόδιο με τίτλο The Runaway Bride. Ξαφνικά ο Doctor βρίσκεται με μία νύφη, την Donna Noble, στο TARDIS, επιστρέφει στην Γη και προσπαθεί να την βοηθήσει να φτάσει στην εκκλησία για να παντρευτεί. Αν και σαν επεισόδιο και ιστορία ήταν αρκετά απλό, είχε όμως τις ερμηνείες της Catherine Tate ως Donna Noble και, φυσικά του εκπληκτικού David Tennant, ως την 10η ενσάρκωση του Doctor. Ήταν κρίμα που η Catherine Tate δεν συνέχισε τον ρόλο της ως Donna Noble στην τρίτη σαιζόν.

Και θα το ξαναπώ: λατρεύω τον David Tennant! Προσωπικά θεωρώ ότι είναι ο καλύτερος Doctor μέχρι στιγμής! Και έχω δεί επεισόδια και από τους 10 ηθοποιούς που τον έχουν ενσαρκώσει. Έχω δεί και την ταινία με τον 8ο Doctor, τον Paul McGann. Ο Tennant δίνει έναν διαφορετικό Doctor, μερικές φορές ίσως να φαίνεται σκληρός, αλλά είναι ένας ουμανιστής Doctor, που απεχθάνεται τα όπλα, προτιμάει να σκέφτεται την λύση, θέλει να δώσει μία δεύτερη ευκαιρία σε όλους, χαμογελάει και γελάει, αλλά ξέρει πότε πρέπει να είναι σοβαρός.

Στην τρίτη σαιζόν, λοιπόν, έχουμε νέα σύντροφο για τον Doctor, μία εκπαιδευόμενη γιατρό, την Martha Jones. Η Freema Agyeman (που ενσαρκώνει την Martha Jones) θα έλεγα ότι δεν έχει την κατάλληλη χημεία με τον Tennant; θεωρώ ότι υπήρχε πολύ καλύτερη χημεία ανάμεσα στον David Tennant και την Catherine Tate, από το Runaway Bride.

Ίσως οι σεναριογράφοι να θέλανε να δώσουν έμφαση στα συναισθήματα του Doctor προς την Rose, και στο ότι η απώλειά της, αν και δεν είναι νεκρή αλλά απλά σε παράλληλο σύμπαν, στοίχησε αρκετά στον Doctor.

Η απώλεια της Rose είναι εμφανής από το Runaway Bride, και σε όλη την τρίτη σαιζόν, αυτό παίζει έναν σημαντικό ρόλο χωρίς όμως να γίνεται υπερβολικό. Ιδίως στο Human Nature/The Family of Blood όπου ο Doctor χρησιμοποιεί το Chameleon Arch για να μεταμορφωθεί σε απλό άνθρωπο, και να ξεφύγει από εξωγήϊνους που αλλιώς θα τον κυνηγούσαν συνεχώς για τρείς μήνες. Η συνειδησή του, και ότι είναι ένας timelord, κρύβονται μέσα σε ένα ειδικά φτιαγμένο ρολόϊ, το οποίο θα ανοίξει όταν ο κίνδυνος περάσει. Ακόμα και τότε, που είναι η μέση της σαιζόν, ο Doctor, με το ανθρώπινο όνομα John Smith, ονειρεύεται την Rose, και ερωτεύεται κάποια η οποία θα έλεγα ότι έχει αρκετά κοινά σημεία με την Rose. Το συγκεκριμένο διπλό επεισόδιο είναι από τα δυνατά χαρτιά της σαιζόν, με την ερμηνεία του Tennant να συγκινεί... Πραγματικά συγκινήθηκα, δάκρυσα και έκλαψα σε αυτά τα επεισόδια.

Αμέσως μετά το Human Nature/Family of Blood, η σαιζόν συνεχίζει με το καλύτερο κατά την γνώμη μου επεισόδιο της σαιζόν, το Blink. Ότι και να πείς για αυτό το επεισόδιο είναι λίγο, σε κρατάει σε αγωνία μέχρι την τελευταία σκηνή. Το συγκεκριμένο θα το έβαζα μέσα στα πρώτα 5 καλύτερα επεισόδια Doctor Who όλων των εποχών. Δεν μπορώ να πώ τίποτε άλλο, διότι δεν θέλω να κάνω spoilers για το επεισόδιο.

Και τα τελευταία 3 επεισόδια έχουμε την επιστροφή του Captain Jack Harkness και ενός παλιού γνώριμου, σε όσους έχουμε παρακολουθήσει την παλιά σειρά: του Master, τον οποίο ενσαρκώνουν σε αυτά τα επεισόδια ο Derek Jacobi (ως Professor Yana) και μετά το regeneration o John Simm. Ο John Simm στέκεται επάξια στον ρόλο του Master και μαζί με τον John Barrowman και τον David Tennant, πραγματικά μας δίνουν ένα καλό finale της τρίτης σαιζόν.

Στο τέλος της σαιζόν, μας αφήνει η Martha Jones, και πραγματικά δεν με πείραξε καθόλου. Δεν υπήρχε χημεία μεταξύ Tennant και Agyeman, πολύ καλύτερη χημεία υπήρξε με την Catherine Tate, την Donna Noble του Runaway Bride. [η οποία επιστρέφει στην 4η σαιζόν]. Θα μου άρεσε πραγματικά να είχε μείνει η Billie Piper στον ρόλο της Rose...