The Cranberries - Live in Athens 14/07/2010

Είχα καιρό να πάω σε συναυλία. Είχαμε κλείσει τα εισιτήρια για τους Cranberries εδώ και καιρό, από τον Μάρτιο ή Απρίλιο που βγήκανε. Περιμέναμε πως και πως για την συναυλία.  Ο συναυλιακός χώρος ήταν το Θέατρο Βράχων - Μελίνα Μερκούρη, στον Βύρωνα, Μικρό αλλά όμορφο κάτω από τους βράχους. Οι κερκίδες βέβαια θέλουν φτιάξιμο μιας και αποτελούνται αποκλειστικά από σίδερο και ξύλινες σανίδες. Λίγο περισσότερη προσοχή στο συγκεκριμένο, θα βοηθούσε πολύ. Δεν ξέρω πόσα άτομα χωράει το συγκεκριμένο θέατρο, ήταν μεν γεμάτο για τους Cranberries, αλλά όχι ασφυκτικά γεμάτο, οπότε και απολαύσαμε την συναυλία με αρκετή άνεση.

Πρώτα βγήκανε οι Rosebleed, ένα όμορφο ελληνικό ρόκ συγκρότημα, τραγούδια των οποίων παίζονται στα ραδιόφωνα και έχουν και ένα άλμπουμ στο ενεργητικό τους. White Balloons. Με ένα σύντομο ψάξιμο, βρήκα το profile τους στο MTV: Rosebleed on MTV UK

Μου αρέσουν οι Rosebleed ως συγκρότημα, και τραγούδησαν το πιο γνωστό τους κομμάτι μέχρι σήμερα, το Until Next Time, καθώς και άλλα κομμάτια από το LP τους. Αλλά ως σκηνική παρουσία έχουν ένα μικρό πρόβλημα. Ενώ έχουν τραγούδια, έχουν έμπνευση, δεν έχουν τόσο καλή σκηνική παρουσία. Είναι τελείως στατικοί, και κανένας τους σχεδόν δεν κινήθηκε από τις αρχικές τους θέσεις.

Οι Cranberries πρέπει να βγήκανε κατά τις 10:30, δεν είχα ρολόϊ οπότε δεν ξέρω ακριβώς. Παίξανε κάπου μιάμιση ώρα με το encore. Δεν έχω να πώ τίποτα για τους Cranberries. Τι να πεί κανείς για την καταπληκτική φωνή της Dolores; Θα μπορούσαν να είχαν παίξει άλλη μία ώρα άνετα. Ούτε καν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα, κοιτώντας την Dolores να πηγαινοέρχεται στην σκηνή, και να ξεσηκώνει τον κόσμο, με τα τραγούδια των Cranberries. Από το Animal Instinct που ήταν το δεύτερο κομμάτι της playlist, μέχρι το Just My Imagination και το Salvation, οι Cranberries έχουν γράψει καταπληκτικά τργούδια. Και για πρώτη φορά, για μένα τουλάχιστον, άκουσα αυτά τα κομμάτια live.

Και τα απόλαυσα, ένα ένα, άκουγα την φωνή της Dolores να τραγουδάει και δεν ήθελα να τελειώσει. Το αποκορύφωμα ήρθε όμως με το Zombie. Αυτό το αντιπολεμικό τραγούδι που σε κάνει να ανατριχιάζεις και σε ενοχλεί με την καλή έννοια. In your head, In your head, they are dying... With their tanks and their bombs and their guns... και όλο το θέατρο να τραγουδάει μαζί με τους Cranberries, να έχουν σηκωθεί όλοι και να είναι μία από τις καλύτερες στιγμές που έχω ζήσει σε συναυλία.

Και με το Zombie, έκλεισε το κανονικό μέρος της συναυλίας. Αλλά θέλαμε κι άλλο, και φυσικά ξαναβγήκαν για το παραδοσιακό encore. Συνεχίσαμε να τραγουδάμε με το Promises πάλι όλο το στάδιο να τραγουδάει, all the promises we made...

Και η συναυλία έκλεισε με το Free to Decide Dreams...

Small Gods - Terry Pratchett

Εαν πρέπει να διαβάσετε ένα βιβλίο σχετικά με το Discworld, τότε σας προτείνω το συγκεκριμένο. Small Gods που σημαίνει Μικροί Θεοί. Αυτό είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα βιβλία του Terry Pratchett.

Ο Brutha πιστεύει ακράδαντα στον Μεγάλο Θεό Ομ. Θέλει να γίνει ιερέας του Μεγάλου Θεού Ομ. Αυτή η αληθινή πίστη του Βrutha είναι που τον κάνει διαφορετικό, που κάνει θεούς και ανθρώπους να χρειάζονται τον Brutha. Από τον ίδιο τον Ομ εως την Quisition, o Brutha είναι εκείνος που όλοι χρειάζονται. Αλλά τι θέλει και τι χρειάζεται ο ίδιος;

Αυτό το βιβλίο είναι για την θρησκεία. Η μάλλον καλύτερα είναι σκληρή κριτική κατά της θρησκείας, και δίκαια. Ακόμα και η ιστορία του Χριστού δεν έχει ξεφύγει από την πένα του Terry, και πραγματικά απόλαυσα όλο το βιβλίο, γέλασα μαζί με το βιβλίο αλλά με έκανε και να σκεφτώ.

Δεν είναι ένα βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί από δογματικούς φανατισμένους θρήσκους. Διότι δεν θα καταλάβουν τίποτα αφού συνήθως αυτοί οι άνθρωποι δνε δέχονται κριτική για την θρησκεία τους, δεν βλέπουν τίποτε άλλο παρά τον δογματισμό και τον φανατισμό τους. Ο Pratchett σε αυτό το βιβλίο δείχνει την αληθινή όψη των θρησκειών και των διαφόρων θεοτήτων: από τηναρχή καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι ο Ομ και γενικότερα οι θρησκείες και οι θεοί είναι εκείνοι που χρειάζονται τους ανθρώπους και την πίστη τους, και όχι το αντίθετο. Επειδή οι θρησκείες επιζούνε μόνο χάρη στους πιστούς και τίποτε άλλο. Που θα βρισκόντουσαν ο Γιαχβέ και ο Αλλάχ, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι θεοί που περάσανε από την ιστορία χωρις την ανθρώπινη πίστη;

Ο Brutha θα αρχίσει ένα ταξίδι που θα τον φέρει από έναν δογματικό πιστό, σε ένα είδος άθεου Προφήτη του Ομ! Ναι ακόμα και η αθεία περνάει από την πένα του Terry. Από τους φιλόσοφους, εως την Ιερά Εξέταση, όλα αυτά θα μας κάνουν να σκεφτούμε και να αναρωτηθούμε.

Δεν έχω να πώ κάτι άλλο χωρίς να χαλάσω την ευχαρίστηση του να διαβάζεις το συγκεκριμένο βιβλίο. Και ίσως να έχω πεί περισσότερα απ'όσα θα έπρεπε, αλλά δεν μπορείς να μιλήσεις για το συγκεκριμένο χωρίς να πείς μερικά πράγματα...