Ούτε ο Nicholas Cage με την ερμηνεία του δεν καταφέρνει να την σώσει. Υπάρχουν στιγμές που ο Cage παίζει καλά, και υπάρχουν στιγμές που απλά λέει τα λόγια του ρόλου, χωρίς καν να προσπαθεί να υποδυθεί τον ρόλο του.
Δεν ξέρω τι να πώ γι'αυτή την ταινία χωρίς να την θάψω. Από σενάριο, είναι ένα μεγάλο κλισέ, ξέρεις τι θα γίνει σχεδόν από την αρχή, και δεν έχει ούτε μία στιγμή πρωτοτυπίας, έστω να χρησιμοποιεί κάποιο κλισέ με διαφορετικό τρόπο. Τίποτα απολύτως.
Υπάρχουν κάποιες καλές κωμικές σκηνές, αναφορές σε άλλες ταινίες από το Τoy Story εως το Star Wars. Αλλά υπάαρχουν και μερικές σκηνές που ενώ θα ήθελαν οι σεναριογράφοι να είναι αστείες, μόνο γέλιο δεν βγάζουν, αλλά ανωριμότητα, και ηλιθιότητα.
Πραγματικά, ούτε καν ο μικρός που παίζει τον David, δεν αξίζει. Δεν έχει καν κοιλιακούς, μπας και βλέπαμε κι εμείς τα κορίτσια τίποτα... Αλλά μπά, πιο ξενέρωτο σχεδόν πρωταγωνιστή δεν έχω δεί.
Λοιπόν, έχουμε και λέμε, από ηθοποιϊα έχω ξεχάσει κάτι; Α ναι την Monica Bellucci. Ακόμα κια η όμορφη παρουσία της στο τέλος δεν καταφέρνει να βοηθήσει. Το φιλί με τον Cage είναι τελείως ξερό, απαθές, δεν μπορείς να πιστέψεις καν ότι αυτοί οι δύο αγαπιούνται τόσο καιρό. (Άλλο κλισέ με τις χαμένες αγάπες...)
Πραγματικά, αυτή η ταινία δεν αξίζει ούτε καν για να περάσεις δύο ωρίτσες ευχάριστα. Σε κάποια σημεία, η ταινία ήταν τόσο κακή, που ήθελα να φύγω από το σινεμά. Και το έχω πάθει σε ελάχιστες ταινίες αυτό.
Ευτυχώς που πήγα Τετάρτη με την Cosmote και πληρώσαμε μισό εισιτήριο με την φίλη μου. Και θα φάμε και δύο κυρίως πιάτα στην τιμή του ενός στα Friday's την Δευτέρα. Αν ήταν να είχα πληρώσει ολόκληρο εισιτήριο και χωρίς bonus φαγητό, θα έκλαιγα τα χρηματά μου...
