Καλή χρονιά το 2014... και όλες οι πικρίες θα βγούν σε αυτή την ανάρτηση.

Καλημέρα σε όλους, και εύχομαι να έχετε όλοι ένα ευτυχισμένο 2014. Αρκεί να είναι καλύτερο από την προηγούμενη χρονιά. Το 2013 ήταν, τουλάχιστον για πολλούς, και για μένα, καταστροφικό. Για μένα τουλάχιστον όσον αφορά την πλευρά της δουλειάς. Αν το 2014 είναι παρόμοιο, τότε κλάφτα Χαράλαμπε που λένε. Και δυστυχώς δεν βλέπω φως από πουθενά. Γιατί τόση απαισιοδοξία και αρνητικότητα θα μου πείτε;

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Κατ'αρχήν η δουλειά που κάνω είναι εντελώς βαρετή, περνάω τιμολόγια και φτιάχνω ΦΠΑ και τέτοια. Όχι δεν είμαι λογίστρια, απλά κάνω τα βασικά λογιστικά. Αν υπάρχουν νέοι νόμοι, υπάρχει ειδικευμένος λογιστής να μου πεί τα βασικά. Αν μου δίνανε νόμους να διαβάσω θα είχα αποκοιμηθεί με την πρώτη σελίδα από τις μαλακίες που θα διάβαζα. Είναι βαρετή και ανούσια δουλειά εντελώς, και πραγματικά τελευταία την έχω μισήσει εντελώς.

Κατά δεύτερον μετακομίσαμε στην μέση του πουθενά όπως λέω. Δηλαδή στην βιομηχανική ζώνη των Αχαρνών, κοινώς Μενίδι. Εκεί δεν έχει τίποτα απολύτως μόνο κάτι εταιρείες. Υπάρχει μόνο ένα λεωφορείο που πάει μέχρι εκεί, το 504, το οποίο πρέπει να πάρω εγώ από τον Σταθμό της Κηφισιάς. Δηλαδή αν δεν έχω την αδελφή μου να με πάει στο γραφείο, είναι τουλάχιστον μιάμιση ώρα να πάω. Δυστυχώς το 504 έρχεται κάθε μισή ώρα, και την προηγούμενη φορά για να επιστρέψω στην Κηφισιά να πάω σπίτι το περίμενα 40 λεπτά. Εγώ που δεν έχω αυτοκίνητο και δεν οδηγάω, είναι μεγάλο πρόβλημα και κανείς μα κανείς δεν το καταλαβαίνει.
Άσε που δεν έχει πουθενά ταξί, και πρέπει να το παραγγείλεις. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι περισσότεροι ταξιτζήδες δεν το βρίσκουνε! Και χρειάζομαι 8-10 ευρώ να πάω με ταξί, και γύρω στα 15 ευρώ να επιστρέψω. Σύνολο περίπου 25 ευρώ την ημέρα, αν πηγαινοερχόμουν με ταξί.
Και φυσικά ότι αν βραδυάσει εκεί δεν πάς με τίποτα. Και δεν πάς αν ξέρεις ότι θα είσαι μόνος σου, διότι από ασφάλεια εκεί γύρω, καμμία απολύτως ασφάλεια.Και δεν ξέρεις αν γίνει οτιδήποτε αν το ασθενοφόρο θα βρεί που είσαι ή όχι! Πραγματικά εγώ αισθάνομαι ανασφάλεια εκεί. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί γύρω.
Επίσης, δεν έχει ούτε έναν φούρνο, ένα καφέ εκεί κοντά να πάρεις έστω ένα κουλούρι να φάς. Πρέπει να το παραγγείλεις να στο φέρουν από το κέντρο του Μενιδίου. Και ποιός θα κάνει μία οποιαδήποτε διαδρομή με αμάξι/μηχανάκι μέχρι εκεί να σου φέρει το κουλούρι του μισού ευρώ; Πολλές φορές πεινάω και πραγματικά πρέπει να περιμένω το μεσημέρι να πάω σπίτι για να φάω, διότι δεν έχει όπως είπα τίποτα εκεί κοντά με τα πόδια. Το κοντινότερο σούπερ μάρκετ, είναι ένας Βερόπουλος και χρειάζεται τουλάχιστον μισή ώρα με τα πόδια, αν όχι παραπάνω. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένας να μπορεί να με πάει. Και αν περιμένω το λεωφορείο που έχει στάση εκεί, λόγω του ότι είναι και το ΙΚΑ Αχαρνών εκεί, άστα να πάνε.
Και φυσικά ας μην μιλήσουμε για το νερό! Δεν έχει ΕΥΔΑΠ εκεί, αλλά μία απαράδεκτη εταιρεία που ονομάζεται ΥΕΠΑΜΑ. Το νερό όχι μόνο δεν πίνετε, δεν ξέρεις και αν οι βρύσες θα βγάλουν νερό ή λάσπη. Τις προάλλες άνοιξα την βρύση, και βγήκε ένα καφέ πράγμα... Αντε να πλύνεις τα χέρια με το καφέ πράγμα! Και δεν φτάνει που δεν έχει ούτε νερό εκεί στην περιοχή, αλλά χρεώνουν και άλλα ντ'άλλων! Κάνανε έργα, έσπασε ο αγωγός, και χρεώσανε εμάς για το νερό που έτρεχε! Είναι πάνω από 2 μήνες, έχουμε παραπονεθεί, έχουμε πάρει τηλέφωνα, αλλά τίποτα. Φυσικά αυτό δεν πρόκειται να πληρωθεί διότι η ζημιά δεν προήλθε από εμάς.

Πηγαίνω εκεί και δεν έχω όρεξη για τίποτα. Κάνω αυτό που πρέπει μόνο και μόνο για να μην βαριέμαι, και όχι γιατί θέλω να το κάνω. Κάθε πρωϊ που πάω σε εκείνο το κολομέρος, περιμένω πότε θα παέι 2 η ώρα να φύγω από εκείνο το μέρος. Αισθάνομαι ανασφάλεια, αισθάνομαι εγκλωβισμένη, και δεν αισθάνομαι άνετα εκεί.

Κατά τρίτον, ο μισθός μου μειώθηκε πάνω από 50% και πραγματικά κάποια πράγματα που έκανα και μου δίνανε πραγματική χαρά αναγκάστηκα να τα σταματήσω: κατά πρώτον, το Open University. Δυστυχώς δεν μπορώ να συνεχίσω, και να πάρω το Bachelor in Science (Physics & Mathematics) που ήθελα. Κατά δεύτερον, σταμάτησα και τα ιαπωνικά που μάθαινα, διότι είναι πανάκριβα. Ναι, άρχισα γερμανικά διότι αν δεν κάνω τίποτα, θα τρελαθώ πραγματικά. Και φυσικά έχω κόψει τις αγορές που έκανα σε βιβλία και οτιδήποτε άλλο.

Και τελευταίο και σημαντικότερο: η δουλειά έχει μειωθεί πάρα πολύ. Δεν υπάρχει εμπόριο αυτή την στιγμή και όλοι φυτοζωούμε. Εδώ δεν ξέρω αν θα πληρωθώ για τον Φεβρουάριο... και αν πληρωθώ για τον φεβρουάριο, δεν ξέρω τι γίνεται με τον Μάρτιο κλπ.

Με όλα αυτά, αισθάνομαι εγκλωβισμένη στην δουλειά που κάνω, διότι κάθομαι όχι μόνο γιατί δεν πρόκειται να βρώ άλλη δουλειά με την κατάσταση όπως είναι, αλλά κυρίως επειδή η αδελφή μου έκανε μία τεράστια βλακεία πέρισυ και προσπαθώ να βοηθήσω. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω με χαρά, δεν μπορώ να το κάνω με όρεξη. Με το που πάω στην δουλειά στην μέση του πουθενά μου κόβεται εντελώς η όρεξη, σκέφτομαι πότε θα περάσει η ώρα να επιστρέψω σπίτι όπου αισθάνομαι άνετα. Η κατάσταση στην δουλειά μου έχει φέρει μία ψιλοκατάθλιψη και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Γυρίζω στο σπίτι εξουθενωμένη, απογοητευμένη εντελώς...

Ελπίζω το 2014 να είναι καλύτερο. Προσωπικά δεν βλέπω φως και δεν βλέπω να καλυτερεύει η κατάσταση. Άρχισε το 2014 με τα ίδια σκατά. Δεν πρόκειται να ξανακάτσω στο σπίτι για αλλαγή χρόνου. Η καλύτερα να κοιμάμαι. Από το να μου βάζουνε τις ελληνικές μαλακίες στην τηλεόραση να ακούω, καλύτερα να κοιμάμαι. Καλύτερα μόνη μου να βάλω την δική μου μουσική και να μην ακούω σκυλοτράγουδα, και άλλες ελληνικές μαλακίες που δεν ακούγονται.