Αλλά ας έρθουμε στην ταινία. Τα παιχνίδια επέστρεψαν στις οθόνες μας σε μία νέα περιπέτεια με όπως πάντα αίσιο τέλος [για παιδική ταινία πρόκειται]. Ο Andy, o ιδιοκτήτης των παιχνιδιών, φεύγει για το Πανεπιστήμιο. Και τα παιχνίδια; Τι θα γίνουν τα παιχνίδια; Ο Andy θέλει να πάρει μόνο τον Woody μαζί του, και τα υπόλοιπα παιχνίδια να τα βάλει στο πατάρι και να τα φυλάξει. Αλλά από ένα λάθος, η μαμά νομίζει ότι η σακούλα με τα παιχνίδια είναι για τα σκουπίδια, και τα βάζει για να πάνε στην χωματερή. Τα παιχνίδια γλιτώνουν, και αποφασαίζουν να φύγουν και να να πάνε ως δωρεά σε ένα νηπιαγωγείο... Και εκεί αρχίζουν οι περιπέτειες των παιχνιδιών.
Μία ταινία για την ενηλικίωση και την αλλαγή, μία ταινία για μικρά και μεγάλα παιδιά, μία ταινία για την απώλεια και την νέα ζωή... Μία ταινία για τους ίδιους τους εαυτούς μας και το πως φερόμαστε μερικές φορές όχι μόνο σε αγαπημένα πράγματα όπως τα παιχνίδια μας, αλλά κατ'επέκταση στα αγαπημένα μας πρόσωπα αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό.
Απίστευτες σκηνές με την Barbie και τον Ken, και με την ισπανική λειτουργία του Buzz LightYear! Τρελλό γέλιο σε πάρα πολλές σκηνές στην ταινία, στο σινεμά, και όχι από μικρά παιδιά, αλλά από μεγάλα παιδιά. Η αίθουσα που πήγα και το είδα ήταν ζήτημα αν είχε πάνω από 3-4 μικρά παιδιά. Οι υπόλοιποι είμασταν μεγάλα παιδιά, που θέλαμε να περάσουμε ευχάριστα την ώρα μας και το Toy Story 3 το πέτυχε με το παραπάνω.
Όσοι δεν έχετε δεί τα προηγούμενα, και δεν γνωρίζετε τους πρωταγωνιστές αυτής της ταινίας, θα έλεγα να βρείτε και να δείτε και τις προηογύμενες ταινίες. Θα σας αποζημιώσει η τριλογία, και θα σας κάνει να βρείτε ξανά το παιδί μέσα σας. Και αυτό το παιδί δεν πρέπει να χάνεται και να θάβεται, αλλά να βγαίνει από μέσα μας και να εκδηλώνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου