Lords and Ladies - Terry Pratchett

Έχω σταματήσει να μετράω ποιό Νο. βιβλίο στην σειρά του Discworld διαβάζω. Όποιο πάντως και να είναι, ένα είναι σίγουρο: ότι είναι μία νέα εμπειρία να διαβάζεις Pratchett. Eπίσης, τα βιβλία αυτά δεν τα κουβαλάς ποτέ μαζί σε τραίνα, αεροπλάνα και παντός είδους αυτοκίνητα, επειδή μάλλον για τρελλή θα σε περάσουν. Και αυτό λόγω των χαχανητών, και διαφόρων χειρονομιών.

Το Lords and Ladies δεν είναι εξαίρεση. Είναι μία πολύ διασκεδαστική στιγμή στην ιστορία του Discworld. Επιστρέφοντας οι τρείς μάγισσες, δηλαδή η Granny Weatherwax, η Nanny Ogg και η Margrat Garlick, έχουν την ευχαρίστηση να ετοιμάσαουν τον γάμο της Margrat με τον βασιλιά Verence II του Lancre. Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, μιας και τα ξωτικά επιστρέφουν. Και όχι δεν είναι τα ξωτικά του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, ή άλλων παρόμοιων βιβλίων. Τα ξωτικά εδώ, θέλουν τα πάντα, και δεν τους ενδιαφέρει ποιον θα πληγώσουν για να πάρουν αυτό που θέλουν. Αλλά δεν έχουν υπολογήσει τις τρείς μάγισσες... Και φυσικά μάγοι, ουρακοτάνγκοι και άλλοι χαρακτήρες μπλέκονται σε μία υπέροχα διασκεδαστική περιπέτεια.

Το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί το χιουμοριστικό Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας στον κόσμο του Discworld. Όπως πάντα όμως υπάρχουν πολλά περισσότερα σε αυτό το βιβλίο, όπως και σε όλα τα βιβλία του Pratchett. Τα ξωτικά είναι όμορφα και έχουν χάρη, αλλά συνάμα είναι απάνθρωπα, σαδιστικά, και εγωϊστικά. Είναι οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Από την μία αυτό που θέλουμε και από την άλλη αυτό που πρέπει να αποφύγουμε. Τι είναι η ομορφιά και η χάρη χωρίς ψυχή; Τα ξωτικά δείχνουν και το πως κάποιοι άνθρωποι θα κάνουν τα πάντα για τα χρήματα, την δύναμη ή κάτι που θέλουν πολύ. Ιδίως όταν δεν αφήνουν καμμία διέξοδο στον εαυτό τους αλλά εγκλωβίζονται μέσα σε ένα κλουβί που οι ίδιοι δημιουργούν.

Η Granny Weatherwax έκανε την επιλογή της. Δεν το μετάνοιωσε αλλά ακόμα και να το είχε μετανοιώσει, δεν έμεινε στο παρελθόν, προχώρησε την ζωή της όπως ήθελε εκείνη. Δεν χρειάζεται να μένουμε στο παρελθόν, και στα λάθη μας, αλλά να μαθαίνουμε από αυτά και να προχωράμε μπροστά. Η Nanny Ogg δεν χάνει ευκαιρία για ευκαιρία. Όταν της παρουσιάζεται θα την αρπάξει, και θα το διασκεδάσει με την ψυχή της. Χωρίς τύψεις άλλωστε άνθρωποι είμαστε και χρειαζόμαστε την διασκέδαση... Η Margrat βρίσκει μία δύναμη μέσα της που ούτε η ίδια φανταζόταν πως είχε. Και ο καθένας μας έχει αυτή την δύναμη, και μπορούμε να την βρούμε μέσα μας.

Μέσα από το χιούμορ και την φαντασία, μέσα από τους χαρακτήρες του, ο Pratchett μας δείχνει πολλά περισσότερα, μας δείχνει την ιδεολογία του. Και τις περισσότερες φορές, συμφωνώ με την ιδεολογία του Pratchett.