Galilee - Clive Barker

Μόλις εχθές τελείωσα το Galilee του Clive Barker. Γενικά, ο Clive Barker μου αρέσει. Το συγκεκριμένο βιβλίο όμως δεν το θεωρώ από τα καλύτερά του. Δεν μπορώ να πώ ότι δεν μου άρεσε, μάλλον αδιάφορη με άφησε.

Στην αρχή είναι ενδιαφέρον, για τις πρώτες 50 με 100 σελίδες. Κάπου μετά χάνεται στις πολλές περιγραφές και αναλύσεις χαρακτήρων. Νομίζω ότι θα μπορούσε να μικρύνει αρκετά το βιβλίο χωρίς να χάσει από την ιστορία. Είναι και κάπου 800 σελίδες σύνολο! Σε κάποια σημεία οι αναλύσεις με έκαναν να βαρεθώ, και δεν είχαν τόσο νόημα για την ιστορία.

Η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα, ο Clive Barker έχει πάντα καλές ιδέες. Στην εκτέλεση, όπως είπα και προηγουμένως τα χάλασε, καθώς περίμενα και περισσότερα γεγονότα στο τέλος. Όταν αρχίζει να κινείται η ιστορία προς το τέλος, σου αφήνει την εντύπωση ότι θα έχει ένα δυνατό, θορυβώδες τέλος. Το τέλος όμως είναι ακριβώς το αντίθετο. Και αφήνει αρκετά πράγματα ανοιχτά. Δεν κλείνει την ιστορία τελείως, μόνο προσωρινά.

Εαν θέλετε να διαβάσετε Clive Barker, θα πρότεινα το Imajica ή τα Books of Blood.

Βανδαλισμοί

Βανδαλισμοί Ι

Καημένα δεντράκια! Τι σας έμελλε να πάθετε! Δεν φτάνει που σας έχουμε μέσα στο καυσαέριο και το τσιμέντο και το μπετόν, πρέπει να υπάρχουν και οι βάνδαλοι με τα ενοικιαστήρια και τα διαφημιστικά τους να τα κολλάνε επάνω στους κορμούς σας.


Αντί να σέβονται την φύση που αναδεικνύεται, αντί να βοηθάνε να διατηρηθεί το πράσινο, σας χώνουνε και σκουπίδια!

Οι φωτογραφίες είναι από τον σταθμό του Νέου Ηρακλείου Αττικής. Το συγκεκριμένο δείχνει ασέβεια προς την φύση, και όταν δεν σεβόμαστε την φύση, δεν μπορούμε να σεβαστούμε ούτε τον εαυτό μας, αλλά ούτε και τους άλλους.

Βανδαλισμοί ΙΙ

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή τα ΕΛΤΑ, έβαζαν έξω από τα καταστήματά τους το ταχυδρομικό κουτί για τα γράμματα προς τον Αη Βασίλη. Οπότε τα παιδιά μπορούσαν να πάνε οποιαδήποτε ώρα και να στείλουν το γραμματάκι τους στον Άη Βασίλη.

Και μιλάω στον αόριστο, διότι φέτος το ταχυδρομικό αυτό κουτί βρίσκεται μέσα στα ταχυδρομικά καταστήματα και όχι απ'έξω. Οπότε μόνο τις ώρες λειτουργίας των καταστημάτων, μπορούν τα παιδιά να στείλουν τα γράμματά τους.

Παραξενεμένη από αυτό, ρώτησα την υπάλληλο στο ταχυδρομείο γιατί φέτος το κουτί βρίσκεται μέσα στα καταστήματα και όχι έξω όπως τις άλλες χρονιές. Η απάντηση που πήρα, ήταν κάτι που δεν περίμενα να ακούσω! Τουλάχιστον όχι σε μία υποτιθέμενη πολιτισμένη χώρα!

Δυστυχώς τα ΕΛΤΑ αναγκστήκανε να έχουνε αυτά τα ταχυδρομικά κουτιά μέσα στα καταστήματα. Βάνδαλοι καταστρέφανε τα κουτιά, ή πετούσανε οτιδήποτε μέσα, ακόμα και νερό βρήκανε οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι!

Τι φταίνε τα παιδάκια που όλο χαρά στέλνουνε το γραμματάκι τους στον Άγιο; Τι φταίνε τα παιδάκια να τους στερούν κάποιοι την χαρά και την ελπίδα;

Βανδαλισμοί ΙΙΙ

Στα ΕΛΤΑ και στις περισσότερες τράπεζες υπάρχει αριθμός προτεραιότητας που παίρνεις από το μηχάνημα. Έτσι λοιπόν κι εγώ παίρνω τον αριθμό προτεραιότητας και περιμένω την σειρά μου. Μόλις έρθει λοιπόν, και τελειώσω την δουλειά μου, το χαρτάκι καθώς και ότι άλλα σκουπιδάκια τα πετάω στα καλαθάκια αχρήστων που υπάρχουν σε όλα τα ΕΛΤΑ και τις τράπεζες. Και δεν υπάρχει μόνο ένα καλάθι αχρήστων αλλά πολλά. Μπροστά σε κάθε γκισέ, και στις περισσότερες γωνίες υπάρχει ένα καλαθάκι αχρήστων.

Τότε γιατί σε όλα τα ταμεία στην άκρη μαζεύονται όλα τα χαρτάκια προτεραιότητας; Και όχι μόνο αυτά αλλά και άλλα χαρτάκια σκουπιδάκια τα οποία γεμίζουν τα γκισέ! Τόσο δύσκολο είναι ο καθένας να κάτσει να μαζέψει τα άχρηστα χαρτάκια του και να τα πετάξει στα καλαθάκια;

Το φώς παιχνιδίζει

Kyoto - Heian Jingu

Καλό μήνα!

Τα βραβεία Ικαρομένιππος ΙΙ

Ακόμα μία παράθεση από το Altfactor. Τα συγκεκριμένα τα βάζω γιατί είναι μέρος της ελληνικής επιστημονικής φαντασίας. Το μόνο που θα πώ είναι ότι συμφωνώ με τις απόψεις του Απαγορευμένου Πλανήτη.

Επειδή αρκετοί θα μάς βαρεθήκατε να εξιστορούμε τα γεγονότα με τον ενοχλητικά συγκρατημένο τρόπο μας, αιφνιδιάσαμε τον συνεργάτη και φίλο, πλέον, Γιώργο Μπούρα, που ήρθε από την Καλαμάτα για την εκδήλωση, ζητώντας του να γράψει το ρεπορτάζ για τον Ικαρομένιππο-3. Αν και χρειάστηκε να του δανείσουμε το μπλοκάκι μας για να κρατήσει σημειώσεις, ο απολογισμός της τελετήςέφτασε στα χέρια μας τάχιστα, διανθισμένος με το γνωστό, ασυγκράτητο χιούμορ του συντάκτη.

Γιώργος Μπούρας

Αυτή τη φορά η ανταπόκριση των βραβείων Ικαρομένιππος που δόθηκαν στην Αθήνα στις 17-6-98 (στην αίθουσα Λόγου και Τέχνης, στη Στοά του Βιβλίου) έρχεται από την Καλαμάτα, κάτι που όσο κι αν φαίνεται περίεργο μπορείτε να το θεωρήσετε απολύτως φυσιολογικό.

Φέτος η εκδήλωση για τα βραβεία άρχισε νωρίς (και τελείωσε ακόμα πιο νωρίς, λόγω Μουντιάλ). Αλλες εφημερίδες γράψανε για τις 8:00, άλλες για τις 8:30, κι έτσι κι εμείς για να τους μπούμε στο μάτι, όπως περίπου επισήμανε και ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής κ. Χρήστος Λάζος, αρχίσαμε στις 9:00. Αρχίζοντας, έγινε επίκληση από τον πρόεδρο να περάσουν όλοι μέσα για να αρχίσει η διαδικασία της απονομής των βραβείων και μετά να κλείσουν οι πόρτες για να μη μάς φύγει κανείς.

Δεν έλειπε κανείς από τη συγκέντρωση πέρα ίσως από την κριτική επιτροπή. Στην αρχή ήταν ένας (ο κ. Λάζος), μετά έγιναν δύο (ήρθε ο κ. Βερέττας) και τέλος τρεις (ο κ. Κουσουνέλος). Έτσι λοιπόν οι φήμες που ήθελαν την κριτική επιτροπή να είναι πενταμελής ουδόλως επαληθεύτηκαν. Αντιθέτως, εφευρέθηκαν δύο ακόμη φανταστικά πρόσωπα που υποτίθεται πως έλειπαν από την επιτροπή. Ήταν η δρ. Δόμνα Παστουρματζή και ο κ. Δημήτρης Παναγιωτάτος. Είχαν κι οι δυο τους την φαεινή ιδέα να απουσιάζουν στο εξωτερικό.

Ο κ. Λάζος παρουσίασε τους Φανταστικούς Αργοναύτες, από τους οποίους ανέβηκε στο βήμα ο Δημήτρης Καραδήμος, ο οποίος, εν μέσω διακοπών, αντεγκλήσεων και παραινέσεων από τον κ. πρόεδρο της επιτροπής, κατάφερε κάποια στιγμή να ολοκληρώσει.

Ο κ. Καραδήμος μάς ρώτησε γιατί ήμασταν εδώ δηλαδή εκεί και απάντηση φυσικά δεν έλαβε καμία αφού πολλοί από εμάς είμεθα αλλού, εις άλλα μέρη, άλλους τόπους και χρόνους και χωρικούς χωροχρόνους. Είμαστε φίλοι της ε.φ. είπε ο κ. Καραδήμος. Γιατί όμως; Γιατί μάς αρέσει η ε.φ.; Η απάντηση δόθηκε από τον ίδιο: Γιατί μάς αρέσουν τα παραμύθια. Γι' αυτό αλλά και όχι μόνο. Το βάρος της πραγματικότητας που μάς περικλείει μάς αναγκάζει να ψάχνουμε για οδούς διαφυγής και η ε.φ. κάνει ακριβώς αυτό το πράγμα. Μάς δίνει δηλαδή τρόπους διαφυγής και εξερεύνησης. Σαν Έλληνες και σαν άλλοι Ιάσονες και Οδυσσείς ψάχνουμε το άγνωστο. Μάς τραβάνε λοιπόν σαν μαγνήτες οι άγνωστες ιδέες γι' αυτό και διαβάζουμε ε.φ. Η ε.φ. δεν ταιριάζει στους επαναπαυμένους. Εμείς, υποθέτω όλοι όσοι βρισκόμασταν εκεί, είμαστε ανήσυχοι, έχουμε υπαρξιακές ανησυχίες και μάς αρέσει να ψάχνουμε για κάτι καινούριο. Είμαστε ανοιχτοί σε καινούριες ιδέες και διαβάζουμε ε.φ. με μια αναστολή στις δυσπιστίες μας. Είμαστε παιδιά είπε ο κ. Καραδήμος, και σηκώθηκα από τη θέση μου ψάχνοντας να βρω το τόπι που μου είχε πέσει στο μπαλκόνι του απέναντι. Είμαστε λοιπόν παιδιά, όχι όμως με την έννοια του ανώριμου αλλά με την έννοια του ψαξίματος, της εξερεύνησης και της ανακάλυψης-αποκάλυψης του αγνώστου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι φέτος, όπως κάθε χρόνο σχεδόν, τα ταμεία των κινηματογράφων σπάνε από τις ταινίες ε.φ. Μας πληροφόρησε επίσης ότι εφέτος κυκλοφόρησαν και περισσότερα βιβλία ε.φ. Η επιτροπή διάβασε και τα επτά μυθιστορήματα που κυκλοφόρησαν και χαρακτηρίστηκαν ε.φ. (π.χ. προφανώς δεν συμμετείχε το Νεκρή φύση με Βαμπίρ της Ράνιας Κατσαρέα), ενώ όσον αφορά τα διηγήματα οι Αργοναύτες προεπέλεξαν μερικά, τα οποία δόθηκαν στην επιτροπή για την τελική επιλογή.

Μετά ήρθε η αναπάντεχη ερώτηση, τι είναι καμήλα; Κι ενώ προς στιγμή φοβηθήκαμε για δάκτυλο σπόνσορα καμηλοειδών τσιγάρων, η παρεξήγηση λύθηκε με την παρακάτω εξήγηση από τον κ. Καραδήμο που έκανε την ερώτηση (Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει δηλαδή): καμήλα είναι ένα άλογο που συναρμολογήθηκε από επιτροπή (γράφε, Μπαμπινιώτη). Ενώ όμως, είπε με το μόνιμα πονηρό του χαμόγελο, οι επιτροπές συνήθως αποτελούνται από ξενέρωτους, αποτυχημένους υπανθρώπους που σκοπό έχουν να κρίνουν και να θάψουν τους ικανούς, αξιώτατους παρακείμενους και επάξια παρακαθήμενους του κλάδου, η επιτροπή του Ικαρομένιππου αποτελείται από προσωπικότητες του χώρου (συγγραφείς, επιμελητές, μεταφραστές, μία πανεπιστημιακή καθηγήτρια και έναν σκηνοθέτη). Καταλήγοντας ο κ. Καραδήμος ομολόγησε ότι ο Ικαρομένιππος βοηθάει σίγουρα την ε.φ. γιατί εξασφαλίζει ότι τουλάχιστον πέντε άνθρωποι θα διαβάσουν τα επιλεγμένα διηγήματα. Είναι ηθικό και όχι υλικό κίνητρο.

Μετά ήρθε η σειρά του προέδρου της Λέσχης Ιωαννίνων να ανέβει στο βήμα. Υποσχέθηκε να είναι σύντομος, είχε φέρει μόνο τρεις σελίδες να διαβάσει , όχι τριακόσιες που είχε φέρει πέρυσι και κατατρομοκράτησε τους παραβρισκόμενους, πάντα σύμφωνα με τα λεγόμενά του.

Ο κ. Νίκος μας, λοιπόν, αναφέρθηκε στα τεκταινόμενα της λέσχης Ιωαννίνων, επί τροχάδην για να μη μάς κουράσει. Έπεσε φρένο όμως από τον κ. Λάζο, όταν περάστηκε στο φλου, στα ψιλά δηλαδή, το θέμα της πρώτης ημερίδας ελληνικής ε.φ. Έτσι, για να τονιστεί η σπουδαιότητα του γεγονότος, ο κ. Νίκος ξαναανακοίνωσε την πρώτη ημερίδα ελληνικής ε.φ. που θα γίνει στα Γιάννενα με πάρα-πάρα πολλούς και καλούς ομιλητές. Οι ομιλίες θα λάβουν χώρα μέσα στο γενικότερο πλαίσιο μιας δεκαπενθήμερης εκδήλωσης που θα αρχίσει στις 31 Οκτωβρίου και θα τελειώσει στις 14 Νοεμβρίου 1988. Αμ πώς;

Αυτά μάς είπε και κάθησε. Στη συνέχεια, ο κ. Λάζος ευχαρίστησε τον κ. Καραϊωσηφόγλου (το όνομα γράφεται σχετικά εύκολα αλλά άντε να το προφέρεις μετά), που ήταν ο χορηγός για εφέτος, αντί για τον κ. Χατζηπαναγιώτου που ήταν χορηγός για τα δύο προηγούμενα χρόνια (άλλο ένα όνομα δυσκολοπρόφερτο. Μήπως επεσήμανε κανείς το γεγονός ότι τα βραβεία έχουν χορηγούς με ονόματα δυσκολοπρόφερτα; Να είναι οιωνός, να είν' κατάρα, για μήπως είναι σύμπτωση; Ρε τι ονόματα σκαρφίζονται αυτοί οι εξωγήινοι!). Ο κ. Καραϊωσηφόγλου (εκδότης του περιοδικού ASIMOV's, του NEXUS, του PC-ZONE, του EXODOS αυτά ξέρουμε) ανέβηκε στο βήμα και είπε κι εκείνος δυο λόγια, τονίζοντας ότι σήμερα η ε.φ. είναι ένα τεράστιο, παγκόσμιο ρεύμα. Ήταν μια σύντομη ομιλία, εισήγηση, παραίνεση, ευχαριστία κ.λ.π.

Αμέσως μετά ο κ. πρόεδρος αναφέρθηκε στους απόντες της επιτροπής, επεξηγώντας πού ακριβώς βρισκόταν ο καθένας και τους ήταν αδύνατο να παραστούν στην απονομή των βραβείων. Επίσης αναφέρθηκε στις παρεμβάσεις του κ. Πανώριου στα πολιτιστικά δρώμενα της πρωτεύουσας, στα πλαίσια των οποίων ο κ. Μάκης (ο Πανώριος κι όχι ο οξαποδώ ο Αρσένης) έδωσε μερικές διαλέξεις σε σχολεία της Αθήνας (τοπικά εκπαιδευτήρια ήταν ο όρος) όπου αναφέρθηκε στην ε.φ. Τέλος, αλλά όχι τελειώνοντας, ο κ. Λάζος αναφέρθηκε στην ιδέα κάποιου-κάποιας-κάποιων φοιτητών-τριών στη Γαλλία που έκαναν μια εργασία για τον Επιφάνειο Δημητριάδη και τα γνωστά Απανθίσματά του, του 1797 (βλ. ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ, τεύχος 5). Ένα άλλο αξιοπρόσεκτο γεγονός ήταν η αναφορά στο περιοδικό METAL INVADER και στον διαγωνισμό διηγημάτων ε.φ. και τρόμου που είχε κάνει με επιτυχία (βλέπε METALικές ιστορίες Φαντασίας και Τρόμου, εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ, επιμέλεια Μάκης Πανώριος). Ελπίζω του χρόνου να έχουμε αναφορά στους διαγωνισμούς ε.φ. των περιοδικών ASIMOV's και X-FILES 2000, αν καρποφορήσει κάποιος απ΄ αυτούς (καρποφόρησε ήδη των X-FILES).

Ύστερα απ' όλα αυτά ήρθε η σειρά του κ. Βερέττα ν' ανέβει στο βήμα κι εδώ άρχισαν οι στεναχώριες. Η πρώτη ερώτηση του κ. Βερέττα ήταν πού πάει η ελληνική ε.φ.; και η απάντηση που έδωσε ο ίδιος ήταν ότι μάλλον δεν πάει πουθενά! Συγκεκριμένα επικέντρωσε την ομιλία του σε τρία σημεία:

Ι. Οι Έλληνες συγγραφείς ε.φ. παραμένουν δέσμιοι των αναγνωσμάτων των ξένων συγγραφέων και, επειδή οι επιρροές τους είναι μεταφράσεις, πολύ συχνά, τα έργα τους θυμίζουν μετάφραση.

ΙΙ. Τα έργα των Ελλήνων συγγραφέων υποφέρουν από έλλειψη γνώσεων δραματουργίας, από κακή δόμηση, απουσία ή ελλιπή περιγραφή χαρακτήρων και αδύναμη πλοκή με κατάληξη την παρεμβολή προσωπικών σκέψεων και απωθημένων του συγγραφέα που καταντάει το έργο ψυχογράφημα.

ΙΙΙ. Τα κακά ελληνικά και η κακή χρήση της ελληνικής γλώσσας γενικότερα, γίνονται τροχοπέδη και εμπόδιο στη σωστή έκφραση και γενικότερη γραφή του έργου. Πρέπει να έχουμε υψηλές απαιτήσεις από τους συγγραφείς είπε ο κ. Βερέττας, ούτως ώστε το προϊόν των μόχθων μας να μην είναι του επιπέδου ενός δημοσιογράφου ή ενός τηλεσχολιαστή αλλά ανώτερο.

Το μόνο ευχάριστο στα τόσα δυσάρεστα που ανέφερε ο κ. Βερέττας ήταν ότι οι γυναίκες συγγραφείς αυξάνονται και ευχήθηκε κάποτε να φτάσουν και γιατί όχι να ξεπεράσουν τον αριθμό των ανδρών συναδέλφων τους.

Τελειώνοντας, αναφέρθηκε στον Αριστοτέλη και είπε ότι μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε σαν σύμβουλο δομής και παράδειγμα προς μίμηση, διαβάζοντας τα γραπτά του. Επίσης επεσήμανε την ύπαρξη σχολών δραματουργίας, οι οποίες μπορούν να βοηθήσουν εκκολαπτόμενους συγγραφείς να ξυπνήσουν, μαθαίνοντάς τους συγχρόνως πώς στήνεται ένα σενάριο, ένα διήγημα, ένα μυθιστόρημα. Υπάρχουν λοιπόν λύσεις για να καλυτερεύσουμε όλοι μας αρκεί να ψάξουμε να τις βρούμε. Πρέπει, επίσης, όλοι να έχουμε υπόψη μας ότι μεγάλη ποσότητα δεν σημαίνει και ποιότητα. Καλύτερα λιγότερα και πιο ποιοτικά!

Μετά τον κ. Βερέττα, τον λόγο πήρε ο κ. Κουσουνέλος ο οποίος, κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος, επικεντρώθηκε στην κακή χρήση της γλώσσας , καθώς και στο τι είναι και τι δεν είναι ε.φ. Νιώθει ο ίδιος μεγάλη απογοήτευση όταν διαβάζει απλές περιπέτειες με διαστημόπλοια και τέρατα, που κατά τα άλλα δεν δικαιολογούν τον όρο ε.φ. Για τον κ. Κουσουνέλο, ο Λουκιανός δεν έγραψε ε. φ., ούτε η Αργοναυτική εκστρατεία και η Οδύσσεια έχουν σχέση με την ε.φ. [βγάζοντας έτσι εκτός θέματος και το όνομα και τους οργανωτές των βραβείων Ικαρομένιππος]. Εκεί υπήρξε μια παρέμβαση από τον κ. Γιώργο Κατσαβό, ο οποίος, εκφράζοντας μεγάλο μέρος του ακροατηρίου είπε δύο πολύ σωστές κουβέντες, αφενός για τον Λουκιανό (που τον επανέφερε στον χώρο της ε.φ.) κι αφετέρου ότι η επιστήμη της ε.φ. δεν χρειάζεται να είναι οπωσδήποτε θεμελιωμένη (γιατί τότε πού κολλάει το φαντασία), αλλά αρκεί η επιστημονικοφάνεια (στοιχειώδες, Γουώτσον!) Ο κ. Κουσουνέλος συνέχισε αναφερόμενος στο γεγονός ότι ε.φ. είναι το απρόοπτο, το αναστρέψιμο, αυτό που δεν περιμένεις και εκδήλωσε την απαισιοδοξία του ότι, μάλλον, φτάσαμε στο τέλος αυτού που λέμε σήμερα καθαρή ε.φ. Αναφέρθηκε κι αυτός στην κακή χρήση της ελληνικής γλώσσας, σε κακές, κάκιστες μεταφράσεις, σε κακούς επιμελητές εκδόσεων και διορθωτές μεταφράσεων, αναφέροντας συγκεκριμένα παραδείγματα με καυστικό τρόπο. Στο τέλος της ομιλίας του, ο Δημήτρης Αρβανίτης, μάλλον αγανακτισμένος, τον ρώτησε αν ήταν ο μεταφραστής του πρώτου τόμου του Ντιουν. Ο κ. Κουσουνέλος παραδέχτηκε ότι ήταν, πλην όμως αποτίναξε πάσα ευθύνη, αφήνοντας να φανεί ότι ο επιμελητής έκδοσης προέβη σε αρκετές φρικαλεότητες, εν αγνοία του.

Στη συνέχεια πήρε το λόγο και πάλι ο κ. Λάζος, σημειώνοντας ότι και στους ξένους συγγραφείς και στα ξένα βιβλία ε.φ. υπάρχουν καλά και κακά πράγματα. Έτσι και στην Ελλάδα. Προχώρησε αναφέροντας ότι σύντομα θα βγει το βιβλίο που ετοιμάζει μαζί με τον Ν. Θεοδώρου όπου θα βρίσκονται και τα 190 περίπου βιβλία ελληνικής ε.φ. που έχουν εκδοθεί ανά τους αιώνες των αιώνων, αμήν.

Τελικά, εγώ έμεινα με την απορία: ο Λουκιανός είναι ή δεν είναι ε.φ.;

Και μερικές σκέψεις του γράφοντος: Γιατί τα βραβεία Ικαρομένιππος να αποκλείουν εκ προοιμίου τα έργα που δημοσιεύονται σε φανζίν, όπου υπάρχουν και πολύ καλά διηγήματα; Δηλαδή πρέπει να είναι όλα νόμιμα και νομίμως εκδοθέντα ; ποιος είπε ότι το παράνομο ή το μη-νόμιμο δεν μπορεί να είναι καλύτερο; Καπνίστε μαριχουάνα, ρε! Πουλήστε τα παιδιά σας! Ζήτω ο πανζουρλισμός και η αναρχία! (Ωχ, μάνα μου... πάλι με πείραξε η φασολάδα που έφαγα το βράδυ. Ώρα να πάω για ύπνο).

Καλύτερα μυθιστορήματα

1. Η Φωτια Περπατα Μαζι Μου, Κωνστ. Ρωμοσιός (ΛΙΒΑΝΗΣ), 39 βαθμοί
2. Αιωνων Ονειρα , Σταύρος Μαντουφάρης (ΛΙΒΑΝΗΣ), 35 βαθμοί
3. Και η Σφιγγα Χαμογελασε , Ηρώ Γιαννοπούλου (ALIEN), 31 βαθμοί

Καλύτερα διηγήματα

1. Ο Επιβατης , Σταυρούλα Βεντούρι (Μεταλλικές Ιστορίες Φαντασίας και Τρόμου ΑΙΟΛΟΣ) , 48 βαθμοί
2. Νυχτομαχια, Ηλίας Τολιάδης (Μεταλ. Ιστ. Φ. & Τ.ΑΙΟΛΟΣ), 44 βαθμοί
3. Ονειρα, Δημήτρης Βανέλλης (Απαγορευμένος Πλανήτης Νο 5), 36 βαθμοί

Το Παραμυθι τησ Νεραϊδασ , Βασίλης Καρακίτσος (Μεταλλικές Ιστορίες Φαντασίας και Τρόμου ΑΙΟΛΟΣ) , 36 βαθμοί

Το βραβείο Ηρακλής για το μυθιστόρημα που ανέδειξε καλύτερα την ελληνική ιστορία - μυθολογία δόθηκε στον Κωνσταντίνο Ρωμοσιό.

Και μια αναδρομή στα δύο προηγούμενα χρόνια:

1995

Καλύτερα μυθιστορήματα:

1. Μεσσιανική Αυτοκρατορία (Κ. Ρωμοσιός).
2. Η Αρρώστια και το Λουλούδι του Λωτού (Διον. Καλαμβρέζος).

Καλύτερα διηγήματα:

1. Ηθοποιός (Μάκης Πανώριος).
2. Βλέπετε την εκπομπή Αμφιθέατρο (Δ. Καλαμβρέζος), και Τιμωρία (Κυρ. Αθανασιάδης), ισοψηφία.

Βραβείο καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα στην Ανθίππη Φιαμού για το μυθιστόρημά της Λαμπρά Φεγγάρια στον ποταμό της λησμονιάς.

Φανταστική Αργώ, για την προώθηση της ε.φ. στους Θαν. Μάργαρη και Ηλία Λιβάνη.

1996

Καλύτερα μυθιστορήματα

1. Υπερβορέα - Η πάλη με τις Σκιές (Μιχ. Αντωνόπουλος)
2. Ο Πλανήτης της Εκδίκησης (Διον. Παπαδόπουλος)
3. Μικροί Κόσμοι (Κυρ. Αθανασιάδης)

Καλύτερα διηγήματα

1. Τα παιδιά του Κρόνου (Θαν. Βέμπος)
2. Το Όπλο (Γ. Παυλίδης)
3. Το Γερονήσι (Δημ. Βανέλλης)

Βραβείο Ηρακλής στον Μ. Αντωνόπουλο.

Βραβείο Αργώ στο Star Channel και στον Γιώργο Μπαζίνα (Απαγορευμένος Πλανήτης).

Τα βραβεία Ικαρομένιππος

Επειδή μερικά πράγματα δεν πρέπει να χάνονται, και το altfactor έχει πάψει να υπάρχει. Μερικές σελίδες έχουν αντιγραφθεί από το Google ή άλλο site, αλλά ήθελα να παραθέσω το εξής εδώ, μιας και είχαμε μία κουβέντα τις προάλλες μέ κάποια παιδιά από το Greek Science Fiction and Fantasy forum.



Αντιπαραθέσεις

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΦΑΙΔΡΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟΣ

αυτό που εμείς ονομάσαμε το "πιο ανυπόληπτο βραβείο που δόθηκε ποτέ" και αυτοί το ονομάζουν "Μεγάλο βραβείο αντίστοιχο προς τα Αμερικανικά HUGO και NEBULA".

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ

Στο προηγούμενο τεύχος του ο ΑΠΑΓ. ΠΛΑΝΗΤΗΣ αναφέρθηκε στα "βραβεία" ΙΚΑΝΟΜΕΝΙΠΠΟΣ" αποκαλώντας τα "τα πιο ανυπόληπτα βραβεία που δόθηκαν ποτέ". Ονομάσαμε την κριτική επιτροπή "ομάδα κατά τα άλλα αξιόλογων ανθρώπων που πιστεύουμε ότι συνήργησαν αφελώς και όχι σκοπίμως". Κατηγορήσαμε την ομάδα των "Φανταστ. Αργοναυτών" που τα οργάνωσαν για Αυθαιρεσία, Φανφαρονισμό και Μικροσκοπιμότητα, αφού η κατάληξη ήταν να βραβευθεί με τον "Χρυσό Ικαρομένιππο" ο Κ. Ρωμοσιός που ήταν και ο "ιθύνων νους" της ομάδας. Σε μια επεξηγηματική πρόταση που υποδεικνύαμε ότι το είδος του βραβείου θα έπρεπε να παραλληλιστεί μόνο με τα βραβεία Theodore Sturgeon και Philip K. Dick επειδή "ψηφίστηκε από μια επιτροπή "ειδημόνων"..." τα εισαγωγικά στη λέξη "ειδήμονες" θεωρήθηκε από ένα τουλάχιστον μέλος ότι μειώνουν την κριτική επιτροπή.

Διευκρινίζουμε, λοιπόν, εδώ ότι η πρόθεσή μας δεν ήταν να αμφισβητήσουμε την επαγγελματική επάρκεια των ανθρώπων που αποτέλεσαν την επιτροπή, τους περισσότερους από τους οποίους εκτιμάμε. Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί το πνεύμα του σχολίου. Ότι δηλαδή η κριτική επιτροπή πρόσφερε το κύρος της σε μια φαιδρή απόπειρα προσωπικής προβολής των ανθρώπων που οργάνωσαν αυτή την ιστορία. Η συμμετοχή της Δόμνας Παστουρματζή, του Δ. Κούρτοβικ, του Δ. Παναγωτιάτου, μας εξέπληξε δυσάρεστα, γιατί ήταν οφθαλμοφανής η αμετροέπεια του Κ. Ρωμοσιού και της παρέας του, γιατί και μόνο η εξαγγελία "Μεγάλου βραβείου αντιστοίχου προς τα Αμερικανικά Χιούγκο και Νέμπιουλα" ήταν εξ αρχής δηλωτική (από τη μεγαλοστομία της) για τις φαιδρότητες που θα επακολουθούσαν.

Η τελική κατάληξη ήταν η βράβευση του βιβλίου του Κ. Ρωμοσιού Μεσσιανική Αυτοκρατορία, που εμείς θεωρούμε μυθιστόρημα αφελές, απωθητικό και κακό αντίγραφο. Η βασική του μυθοπλασία είναι αντιγραφή του επεισοδίου του STAR TREK "Who Mourns for Adonais" (το "Εντερπράιζ συναντά τους Έλληνες Θεούς στον πλανήτη Όλυμπο). Αλλά το βιβλίο του Ρωμοσιού είναι περισσότερο απ' όλα ένα βιβλίο που προβάλλει την πιο σκοτεινή και απωθητική ιδεολογία, αυτή που στην Ελλάδα εκπροσωπεί κυρίως η ομάδα του νεοφασιστικού ΔΑΥΛΟΥ: Όπως αποκαλύπτει ο Μέγιστος Ραβίνος μέσα από μια ακατάσχετη επεξηγηματική φλυαρία: η ιστορία της ανθρωπότητας είναι αποτέλεσμα σατανικού εβραϊκού σχεδίου, το ολοκαύτωμα ήταν μια στημένη αναγκαστική θυσία από τους ίδιους τους Εβραίους και φυσικά ο Μαρξισμός και ο Κομμουνισμός ήταν μέρος του ίδιου σχεδίου αφού οι Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν ήταν Εβραίου...

Απ' την άλλη μεριά υπήρχε τουλάχιστον το βιβλίο του Διονύση Καλαμβρέζου Η Αρρώστια και το Λουλούδι του Λωτού, που είναι ένα πολύ καλό μυθιστόρημα από έναν συγγραφέα με γνώση της γλώσσας, με ευρηματική μυθοπλασία και άψογη αφηγηματική δόμηση, το οποίο και αδικήθηκε κατάφωρα. Η διαφορά του από το βιβλίο του Ρωμοσιού ήταν 1 (μία) καθοριστική ψήφος (3-2).

Πέρα από τις γελοιότητες περί λάσπης, εμπορικής σκοπιμότητας, πέτρινα και στείρα χρόνια και συγγραφείς που θα διηγούνται στα εγγόνια τους τη βράβευσή τους που θα βρείτε στην επιστολή των "Φαντ. Αργοναυτών" που δημοσιεύουμε, το βασικό ερώτημα είναι σε τι βοηθούν τα βραβεία στην ελληνική πραγματικότητα; Εμείς πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή χρησιμότητα, αν εξαιρέσεις τις μωροφιλοδοξίες ορισμένων, αλλά εισάγουν με το χειρότερο τρόπο τον ανταγωνισμό, (που είναι σύμφυτος με το θεσμό). Κι αν υπάρχει μια επαρκώς μεγάλη παραγωγή, υπάρχει λόγος να ξεχωριστούν και να τιμηθούν οι πιο αξιόλογοι συγγραφείς. Όταν όμως συγγραφείς και βιβλία μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού τότε καταντά φαρσοκωμωδία. Και επειδή τα βραβεία δεν είναι άμοιρα εμπορικών σκοπιμοτήτων, παντού και πάντα υπάρχει ανάγκη από διαφάνεια και δεοντολογία, έννοιες που στην περίπτωση των "Ικαρομενίππων" καταπατήθηκαν βάναυσα.

Οι οργανωτές δεν μπορεί να είναι και υποψήφιοι. Πώς να το κάνουμε; Πώς να εξηγήσουμε καλύτερα ότι ο Κ. Ρωμοσιός δεν μπορεί να είναι αυτός που θα επιλέξει τους κριτές, όντας ο ίδιος υποψήφιος; Η βράβευσή του κρίθηκε από μία ψήφο. Ένας τουλάχιστον κριτής στάθηκε καθοριστικός για το σε ποιον θα πάει το βραβείο. Ένας από τους κριτές (πριν επιλεγεί) είχε εκφραστεί με λόγια άκρατου θαυμασμού για το πόνημα του Ρωμοσιού.
Τα μέλη της επιτροπής που προετοιμάζει το βραβείο ΧΙΟΥΓΚΟ δεν μπορούν να έχουν υποψήφια για βράβευση διηγήματα. Το περιοδικό LOCUS που διεξάγει ετήσιο δημοψήφισμα μεταξύ των αναγνωστών του δεν είναι υποψήφιο για το βραβείο του καλύτερου περιοδικού στο δικό του δημοψήφισμα. Στο LOCUS (10/1995) ο Rick Lieder αποσύρει την υποψηφιότητα του έργου του γιατί στην επιτροπή συμμετέχει η Kathe Koja, η σύζυγός του.

Αν οι Φ.Α. πίστευαν ότι το βραβείο βοηθά πραγματικά την Ε.Φ., και όχι την προσωπική τους προβολή, θα είχαν κάνει τη μόνη τίμια κίνηση: Να καλέσουν στην οργανωτική τους επιτροπή ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Εκδότες, επιμελητές, άλλους συγγραφείς. Τότε δεν θα μιλούσαμε καθόλου για φαιδρότητες. Για την καταμέτρηση των ψήφων από τον Κ. Ρωμοσιό (κάποιοι ψήφοι εστάλησαν ταχυδρομικά). Και ασφαλώς δεν θα είχαμε το εξωφρενικό φαινόμενο το βιβλίο του Κ. Ρωμοσιού να πουλιέται την ημέρα της απονομής των βραβείων με τυπωμένο εξώφυλλο "ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ - ΒΡΑΒΕΙΟ ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟΣ - ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ Ε.Φ. ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ".
Τότε δεν θα μιλούσαμε για φαιδρότητες. Η δική μας ένσταση θα παρέμενε μόνον όσον αφορά τη χρησιμότητά τους. Εμείς, το ξαναλέμε, πιστεύουμε ότι αυτή τη στιγμή η θεσμοθέτηση ενός βραβείου είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται ο χώρος. Χρειάζεται περιοδικά, και χρειάζεται περισσότερες εκδόσεις. Χρειάζεται γνωριμία με όσο το δυνατόν μεγαλύτερο φάσμα από τη σύγχρονη λογοτεχνική παραγωγή Ε.Φ.. Χρειάζεται πληροφόρηση για το τι γίνεται στον κόσμο. Δηλαδή χρειάζεται δουλειά και όχι κοσμικές επιδείξεις.

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΕΥΧΟΥΣ προκάλεσε δύο οργίλα γράμματα. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν μας αρέσει το σπορ της αντιπαράθεσης και απροθύμως επιδιδόμαστε σ' αυτή. Δηλώνουμε ωστόσο ότι δεν επιθυμούμε να τη συνεχίσουμε και αυτή είναι η τελευταία φορά που μας απασχολεί το θέμα.

Από τον κ. Χρήστο Δ. Λάζο λάβαμε την ακόλουθη επιστολή:

Κύριε Μπαζίνα,
Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον το σχόλιο του δεύτερου τεύχους του περιοδικού σας "Απαγορευμένος Πλανήτης", σελ. 86 - 97, όπου κάποιος ανώνυμος (Α.Π.) σχολιάζει τόσο την επιτροπή που απένειμε τα Βραβεία Ικαρομένιππος 1995, όσο και τους οργανωτές αυτής της εκδήλωσης, όπως το περιοδικό "Πλειάδες" και τους "Φανταστικούς Αργοναύτες", δηλαδή την συντακτική ομάδα του περιοδικού αυτού.
Ξεκινώ ρωτώντας πώς ένα περιοδικό σαν το δικό σας, που ποτέ δεν έχει "καταδεχτεί" να δημοσιεύσει ένα ελληνικό διήγημα Ε.Φ., ασχολείται με τα ελληνικά τεκταινόμενα! Αυτά τα δήθεν περί "αυστηρών κριτηρίων" για επιλογές ελληνικών διηγημάτων αφήστε τα στην άκρη. Μας τα έχουν πει κι άλλοι ποικιλοτρόπως.
Ερχομαι στο σχόλιο του Α.Π. και από την συνολική του ανάγνωση μπορώ να το διαιρέσω σε δύο σκέλη. Στο ένα θεωρεί τα μέλη της επιτροπής επιεικώς συναυτουργούς σε τεράστιο έγκλημα, αν και κάπου μας χαρίζεται, λέγοντας ότι είμαστε "αξιόλογοι άνθρωποι" και προς το τέλος μας αποκαλεί επιτροπή "ειδημόνων" (το ειδήμων έχει εισαγωγικά από τον ίδιο). Στο άλλο σκέλος κατηγορεί με εμπάθεια τους "Φανταστικούς Αργοναύτες" για ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ και ΦΑΝΦΑΡΟΝΙΣΜΟ ενώ προς το τέλος προσθέτει και το ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΕΣ, όπου κατηγορεί τον κ. Ρωμοσιό ότι οργάνωσε όλα αυτά προς ίδιο συμφέρον, οπότε εμείς της επιτροπής συνδράμαμε το Ρωμοσιό να πάρει βραβείο και να μας μοιράσει στα κρυφά κάποια εκατομμύρια!!!

Και καλά κ. Μπαζίνα, ο συνεργάτης σας έγραψε τις αρλούμπες αυτές, αλλά εσείς πως τις δημοσιεύσατε. Θα σας πω κάτι αληθινό. Αν δεν υπήρχε το πάθος του κ. Ρωμοσιού για όλα αυτά, δεν θα είχε συμβεί τίποτα απολύτως. Περίπου μόνος του έτρεξε για να μπορέσει η υπόθεση να φτάσει εκεί που έφτασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, χωρίς καλά - καλά να έχει και τη δική μας βοήθεια (της επιτροπής εννοώ) που του θέταμε όρους για να πάρουμε μέρος και προθεσμίες. Το πάθος του ήταν μεγάλο, αλλά απορρίπτω τις ηλίθιες αναφορές για μικροσκοπιμότητες προς όφελός του.
Πιστεύεται αλήθεια ότι οι "Φανταστικοί Αργοναύτες" επέλεξαν τα βιβλία και τα διηγήματα που βραβεύτηκαν; Ο αρθρογράφος σας έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δυο χαρακτηρισμούς: ή είναι ηλίθιος, ή ψεύδεται σκόπιμα. Μιλώ μόνο εκ μέρους μου και όχι για τα υπόλοιπα μέλη που γνωρίζω ότι έχουν εκνευριστεί με την όλη ιστορία. Και η επιτροπή τι ρόλο έπαιξε; Ο αρθρογράφος σας πιστεύει ότι τα βραβεία τα είχε προαποφασίσει η ομάδα των Φανταστικών Αργοναυτών" και εμείς υπήρξαμε συνεργοί και κομπάρσοι. Κάτω από αυτό το πρίσμα μας αποκαλεί ειρωνικά "ειδήμονες" (σε εισαγωγικά). Φαίνεται ότι ο άνθρωπος έχει πνευματικές διαλείψεις, αλλά δεν εξηγείται το γιατί δεν θεωρεί ειδήμονες για να επιλέξουν και να βραβεύσουν έργα Ε.Φ. ανθρώπους όπως:
- τη Δόμνα Παστουρματζή, που διδάσκει λογοτεχνία της επιστημονικής φαντασίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης!
- το Δημοσθένη Κούρτοβικ, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης, γνωστό κριτικό και καταξιωμένο συγγραφέα!
- το Δημήτρη Παναγιωτάτο, γνωστό σκηνοθέτη έργων Ε.Φ. και συγγραφέα.
- το Γιώργο Μπαλάνο, γνωστό συγγραφέα και μελετητή, που ανάμεσα στα βιβλίατου περιλαμβάνονται και τρεις τόμοι Ε.Φ.!
- τέλος εμένα, με 12 (δώδεκα) ιστορικές μελέτες στο ενεργητικό μου, που υπήρξα εκδότης των πρώτων ελληνικών περιοδικών Ε.Φ. και που δοκίμιό μου για την ελληνική Ε.Φ. μεταφράζεται για έκδοση κατευθείαν στα αγγλικά!
Ολοι εμείς, λοιπόν, δεν είχαμε γνώμη, αλλά ενεργήσαμε κατά προτροπή ή υπόδειξη. Αλήθεια, τόση πολλή ηλιθιότητα κυκλοφορεί έτσι ασυμμάζευτη, διατυπώνοντας ανοησίες δεξιά και αριστερά;
Ο άγνωστος Α.Π. (ή μήπως Α.Π. σημαίνει Απαγορευμένος Πλανήτης;) πήρε πολύ σοβαρά το ρόλο του ως "φύλακας" της Ε.Φ. στην Ελλάδα. Φυσικά, όλα όσα λέει για τα υπερβολικά που ακούστηκαν (ότι ο Ικαρομένιππος είναι ισάξιος των Hugo και Nebula είναι σωστά, αλλά διατυπώθηκαν έτσι καθ' υπερβολήν και πιστεύω ότι όσοι έχουν αίσθηση του χιούμορ καταλαβαίνουν την υπερβολή που διατυπώθηκε για "πλάκα" και καθόλου δεν μπορεί να γίνει σύγκριση μεταξύ τους. Πως να γίνει άλλωστε, αφού συγκρίσεις γίνονται ανάμεσα σε περίπου ίδιας αξίας πράγματα.
Κύριε Μπαζίνα, ειλικρινά δεν λυπόσαστε που, ενώ κάτι ξεκίνησε να γίνεται, ώστε να μπορέσουμε να βγάλουμε την ελληνική Ε.Φ. από την αφάνεια που την έχουν εξοστρακίσει και την βρίζουν, γίνατε συνεργός και συναυτουργόςμιας άδικης διαιώνισης κατηγορώντας καταξιωμένους συγγραφείς, τα μέλη της επιτροπής βράβευσης και ανθρώπους με μεράκι και πάθος;
Να γιατί δεν μπορεί να προκόψει κάτι σ' αυτό το χώρο. Ελπίζω να έχετε το κουράγιο να δημοσιεύσετε την επιστολή μου.

Χρήστος Δ. Λάζος

Υ.Γ. Λυπάμαι ειλικρινά για όλα αυτά που γράφτηκαν από ένα τόσο καλό και χρήσιμο για την Ε.Φ. περιοδικό, όπως ο Απαγορευμένος Πλανήτης. Φυσικά, η επιστολή μου δεν θέλει να κλείσει διαύλους αλλά να αποκαταστήσει την αλήθεια.

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ:

Κύριε Λάζο,
Διάβασα με προσοχή το γράμμα σας και ειλικρινά δεν περίμενα ένας άνθρωπος του έχει συγγράψει 12 (δώδεκα) ιστορικές μελέτες, που υπήρξε εκδότης των πρώτων ελληνικών περιοδικών Ε.Φ. και που δοκίμιό του για την ελληνική Ε.Φ. μεταφράζεται κατευθείαν στα αγγλικά (!) θα έγραφε τόσες μαζεμένες ανοησίες σε τόσο μικρό χώρο.

Επί της ουσίας: Σωστά μαντέψατε! Α.Π. σημαίνει Α(ΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΣ) Π(ΛΑΝΗΤΗΣ) και τα αρχικά μπήκαν στο σχόλιο για να διαχωριστεί από την στήλη που υπογράφει ο κ. Λιθαρής, ακριβώς για να τονιστεί ότι αφορά συνολική άποψη του περιοδικού μας και όχι απλώς άποψη συνεργάτη.
Οσον αφορά το "χιούμορ" των Φαν. Αργοναυτών, την απάντηση σας τη δίνουν οι ίδιοι στο γράμμα τους. Το εννοούν! Επιμένουν ότι το βραβείο τους είναι "ισοδύναμο των Χιούγκο και Νέμπιουλα". Είναι αμπαθείς στην αμάθειά τους κι αρνούνται να καταλάβουν τα στοιχειώδη: Τα Χιούγκο και Νέμπιουλα είναι βραβεία συλλογικών διαδικασιών, προέρχονται από φορείς που νομιμοποιούνται να αποδίδουν βραβεία (παγκόσμιο συνέδριο για τα Χιούγκο, η Ενωση των Αμερικανών Συγγραφέων για τα Νέμπιουλα) και τηρούν κανόνες δεοντολογίας και διαφάνειας. Γι' αυτό μιλήσαμε για Αυθαιρεσία, Φανφαρονισμό και Μικροσκοπιμότητα.
Ρωτάτε: Πιστεύεται αλήθεια ότι οι "Φ.Α." επέλεξαν τα βιβλία και τα διηγήματα που βραβεύτηκαν;
Το σημείωμά μας έγραφε: "Τα Βραβεία "Ικαρομένιππος" ψηφίστηκαν από μια επιτροπή "ειδιμόνων" που δέχτηκαν τις επιλογές μιας ομάδας φανς.Τεχνικά (και τηρουμένων των αναλογιών) θα έπρεπε να μιλούν για βραβεία "αντίστοιχα" των Βραβείων Στέρτζεον, Ντικ κλπ..." Θα χρησιμοποιήσουμε την ορολογία σας και θα σας πούμε πως μόνο ένας άνθρωπος με πνευματικές διαλείψεις θα νακάλυπτε ότι στο κείμενο αυτό που επεξηγεί την αντιστοιχία των βραβείων θα υπήρχαν οι βαριές μομφές ότι οι κριτές ψήφισαν κατ' υπόδειξη. Αυτό που δήλωνε, είναι αυτό που οι Φ.Α. τόνιζαν στην αναγγελία του βραβείου: "Οι υποψηφιότητες των προς βράβευση έργων θα υποβάλλονται στην επιτροπή από τους ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥΣ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ, η δε επιλογή της τελευταίας πρέπει οπωσδήποτε να είναι μέσα από τα συγκεκριμένα αυτά προταθέντα έργα". Εσείς που είστε έμπειρος άνθρωπος δεν πιστεύετε πως αυτός είναι ένας όρος που περιορίζει τις επιλογές της κριτικής επιτροπής και δίνει την εξουσία στους Φ.Α. να απορρίπτουν εκ των προτέρων ό,τι δεν τους βολεύει. Κι εσείς που πιστεύετε ότι οι Φ.Α. ενδιαφέρονται για την "προκοπή του χώρου" δεν νομίζετε ότι ο αποκλεισμός των διηγημάτων που δημοσιεύονται σε ΦΑΝΖΙΝ που υπάρχει στη διακήρυξη του βραβείου, είχε πιθανώς σκοπό την "εξάρτηση" κάθε νέου συγγραφέα από το περιοδικό τους (την εποχή της αναγγελίας του βραβείου ο ΑΠ. ΠΛΑΝΗΤΗΣ δεν είχε επανεκδοθεί). Ολα αυτά δεν σας υποψιάζουν ότι μπορεί να υπάρχει πονηριά εκ μέρους τους; Ας δούμε λίγο τώρα τη δική μας στάση απέναντι στο περιοδικό τους: Εμείς κάναμε αναφορά και ενημερώσαμε τους αναγνώστες μας για την ύπαρξη των "Πλειάδων", και για τα περιεχόμενα των δύο τελευταίων τευχών του. Και παρ' όλο που βρίσκουμε τα σχόλια του Κ. Ρωμοσιού βλακώδη και απωθητικά, αποφύγαμε κάθε σχολιασμό. Παράλληλα, παρουσιάσαμε με καλά λόγια (γιατί το άξιζαν) δύο βιβλία των Εκδόσεων ALIEN (του εκδότη των "Πλειάδων"), επειδή δεν νιώθουμε καμμιά απολύτως εμπορική αντιπαλότητα με κανέναν. Μια πρακτική που γνωρίζετε ότι τηρήσαμε και στη διάρκεια των δύο χρόνων που έβγαινε παλιότερα ο ΑΠΑΓ. ΠΛΑΝ., τότε που δημοσιεύσαμε δωρεάν διαφημίσεις για το συν-δικό σας (τότε) φάνζιν (το CYBORG). Αντιθέτω, οι εμπαθείς "Αργοναύτες" απέφυγαν οποιαδήποτε αναφορά στην επανέκδοση του ΑΠ: ΠΛΑΝΗΤΗ και αγνόησαν επιδεικτικά τα 9 βιβλία της σειράς IN ORBIT που κυκλοφόρησαν στο μεταξύ, ενώ γλοιωδώς βραβεύουν τον Ηλία Λιβάνη (ο εκδότης του βιβλίου του Ρωμοσιού) με το απίστευτο σκεπτικό ότι εξέδωσε 5 (πέντε) βιβλία ε.φ. μέσα στη χρονιά που πέρασε ενώ τις προηγούμενες χρονιές δεν!

Τώρα, όσον αφορά την κριτική επιτροπή, διευκρινήσαμε ότι δεν θέταμε σε αμφισβίτηση την επάρκειά της. Θεωρούμε ότι οι περισσότεροι εξαπατήθηκαν όσον αφορά τις προθέσεις των Φ.Α.. Για τη δική σας περίπτωση βέβαια υπάρχει μια ιδιαιτερότητα και αν δεν κυριαρχούσε και σε σας η τριτοκοσμική αντίληψη αυθαιρεσίας που χαρακτηρίιζει τους Φ.Α, θα έπρεπε να είχατε αποσυρθεί από μέλος της κριτικής επιτροπής, γιατί η επιλογή σας ήταν άδικη για τους άλλους συμμετέχοντες. Εσείς ήδη είχατε εκφραστεί με δημοσίευμα στις "Πλειάδες" για το βιβλίο του Κ. Ρωμοσιού: "Αν το συγκεκριμένο βιβλίο δεν αποτελεί την έκπληξη της νεότερης λογοτεχνίας μας, κυρίως της ελληνικής επιστημονικής φαντασίας, τότε η άποψή μου είναι ότι η γνώση που έχω για τη συνολική παραγωγή της ε.φ. στην χώρα μας πρέπει να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων." Κατ' αρχάς να σας πούμε ότι κρατάμε τη δήλωσή σας για το καλάθι των αχρήστων και δεύτερον: Εσείς ο παλαίμαχος του χώρου δεν είχατε την ευθιξία να πείτε στο Ρωμοσιό ότι σας τιμά η επιλογή του, αλλά θα ήταν αντιδεοντολογικό και άδικο για τους άλλους υποψήφιους αφού εκφραστήκατε με τέτοιο απόλυτο τρόπο γι ατο πόνημά του; Οτι η επιλογή σας μπορεί να εκλειφθεί ως δεδηλωμένη ψήφος υπέρ του; Και ξέρετε η δική σας ψήφος είναι αυτή που καθόρισε την τελική επιλογή. Δεν νομίζετε λοιπόν πως η μη τήρηση κανόνων δεοντολογίας επηρέασε προς όφελος του Κ. Ρωμοσιού τη βράβευση; Αφήστε, λοιπόν, σας παρακαλούμε τις κορώνες για το ότι τίποτα δεν μπορεί να προκόψει σ' αυτό τον τόπο και κοιτάξτε να είστε έντιμος και δίκαιος σε ό, τι σας αφορά. Η δική μας πράξη είναι αυτό το περιοδικό. Ας κάνει ο καθένας όσο μπορεί καλύτερα τη δουλειά του. -Γ.Μ.

Από τη ομάδα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ λάβαμε το πολυσέλιδο, ασύντακτο και εξαντλητικό γράμμα που ακολουθεί. Για τα ορθογραφικά λάθη δεν ευθύνεται ο επιμελητής μας. Είναι κατάκτηση δική τους.

Αγαπητέ κε Μπαζίνα και αγαπητέ κε Λίθαρη,
σας αποστέλουμε αυτήν την επιστολή, ως πρώτη αντίδραση, στο σχόλιο των σελίδων 96 και 97 του δευτέρου τεύχους του περιοδικού σας, σχετικά με την εκδήλωση απονομής των βραβείων ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟΣ.

Μετά την πρώτη μας έκπληξη που συνίστατο στον χώρο και στην χρονική στιγμή εκδήλωσης μιας επίθεσης λάσπης εναντίον μας, από ένα κατά τα άλλα "φίλιο" και "ομοειδές" κατά γένος (και σίγουρα όχι κατά είδος) περιοδικό, όπως το δικό σας, όταν είχαν προηγηθεί θετικότατα και μόνο, σχόλια από πολιτικές εφημερίδες και περιοδικά, που αγγίζουν τον χώρο της επιστημονικής φαντασίας περιστασιακά και όχι κατ' αποκλειστικότητα, όπως προφανώς θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ο ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ, διχαστήκαμε άν θα έπρεπε να σας αφήσουμε στη μακαριότητα της εμπορικής σκοπιμότητας της επίθεσης λάσπης του σχολίου ή να απαντήσουμε με κάποιο τρόπο.
Η αποστολή της παρούσας δείχνει ότι επιλέξαμε τη δεύτερη λύση όχι, διότι βαυκαλιζόμαστε ότι θα αναθεωρήσετε τις απόψεις σας, αφού τελικά το "απίθανο και απίστευτο" σχόλιό σας, μόνο απόψεις δεν περιείχε, παρά ένα συνονθύλευμα κακοήθους κριτικής και συνειδητής παραπλάνησης του αναγνωστικού κοινού, που δεν παρευρέθηκε στην εκδήλωση, αλλά διότι οφείλαμε μια κατά το δυνατόν αποκατάσταση της αλήθειας στους οπαδούς της ε.φ. που είχαν την ατυχία να πληροφορηθούν για την ύπαρξη των ΠΛΕΙΑΔΩΝ και των λογοτεχνικών βραβείων ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟΣ μέσα από το εν λόγω σχόλιό σας.
Αντιπαραθέτουμε λοιπόν την αλήθεια στα πρωτοφανή σχόλιά σας λέξη προς λέξη:
1.Χαρακτηρίσατε τα βραβεία "τα πιο ανυπόληπτα λογοτεχνικά βραβεία που δόθηκαν ποτέ", εμάς "δράστες" και την κριτική επιτροπή "αφελείς συναυτουργούς".
Η υπόληψη ενός βραβείου αποκτάται (διότι κανένα βραβείο δεν γεννιέται υπολήψιμο) με την επίτευξη του σκοπού για τον οποίο θεσπίζεται και με την αποδοχή του εκ μέρους κοινού και κριτικών. Ο ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟΣ θεσπιστηκε για την ανάπτυξη και διάδοση της ελληνικής ε.φ. και δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς έβλαψε αντί να βοηθήσει την ελληνική ε.φ. η καθιέρωση μετά από ολόκληρες πέτρινες και στείρες δεκαετίες ενός βραβείου, που η έλλειψή του ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Μήπως ενοχληθήκατε από το γεγονός ότι δεν προλάβατε εσείς; Αν είναι έτσι κακώς ενοχληθήκατε. Διότι ο ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟΣ δεν είναι τέκνο δικό μας. Γεννήθηκε από την αυθύπαρκτη ανάγκη της ελληνικής επιστημονικής φαντασίας ν' ανδρωθεί και να αρθρώσει λόγο.
Για την παραδοχή του από το κοινό της ε.φ. δεν χρειάζεται να πούμε κάτι. Αρκεί η προτροπή μας να ξεφυλισετε το τελευταίο τεύχος των ΠΛΕΙΑΔΩΝ.
Όσο για τους κριτικούς, φροντίσαμε η επιτροπή βράβευσης ν' απαρτίζεται από τους πλέον εκλεκτούς ειδήμονες κρίσης και αξιολόγησης της ε.φ. στην χώρα μας. Να σας θυμίσουμε ποιους χαρακτηρίσατε "αφελείς συναυτουργούς";
Την Δόμνα Παστουρματζή, καθηγήτρια του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που διδάσκει ε.φ. στην μοναδική έδρα ε.φ. σε ελληνικό Πανεπιστήμιο, συγγραφέα και κριτικό της ε.φ.
Τον Δημοσθένη Κούρτοβικ, καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης, κριτικό λογοτεχνίας, δημοσιογράφο, συγγραφέα ε.φ. και έναν από τους κορυφαίους έλληνες λογοτέχνες.
Τον Δημήτρη Παναγιωτάτο, συγγραφέα και μοναδικό έλληνα σκηνοθέτη ε.φ., με διεθνείς κινηματογραφικές επιτυχίες αλλά και τηλεοπτικά διαμάντια από τον χώρο του φανταστικού.
Τον Χρήστο Λάζο, συγγραφέα, ιστορικό ερευνητή και εκδότη μοναδικών περιοδικών για την ελληνική ε.φ., όπως τα ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ή η ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ.
Τον Γιώργο Μπαλάνο, κριτικό, σχολιαστή τηλεοπτικών εκπομπών για τον χώρο του φανταστικού, ερευνητή και συγγραφέα ε.φ., που όποια πέτρα της ε.φ. και να σηκώσει κάποιος τον βρίσκει από κάτω.
Αυτοί λοιπόν είναι οι "αφελείς συναυτουργοί" κύριοι; Προτείνετέ μας πέντε καταλληλότερους κριτές των βραβείων ελληνικής ε.φ.
2.Μας αποκαλείτε "ομάδα, παρέα, φανς", προφανώς σε ευθεία αντιπαράθεση με τον αυστηρό εμπορικό σας επαγγελματισμό.
Ναι, είμαστε ομάδα "τρελλών" που χάνουν τη δουλειά τους και την ώρα τους - πολύτιμη όσο και η δική σας, να είστε βέβαιοι γι' αυτό - με το να επιμένουν να γράφουν την ύλη ενός περιοδικού εις βάρος κάθε σκοπιμότητας εμπορικού κέρδους.
Ναι, είμαστε παρέα, διότι η δύναμη της παρέας και της φιλίας που αυτή γεννά, είναι ο μοναδικός δρόμος προώθησης ενός σκοπού στην κοινωνία σήψης και παρακμής και μεστής καιροσκοπικών φαινομένων, που βιώνουμε.
Και ναι, είμαστε "φανς" της επιστημονικής φαντασίας, όσο κι αν αυτό σας φαντάζει αταίριαστο στην επαγγελματική πρακτόρευση ιδεών που πιθανόν θα θέλατε να πρεσβεύουμε, ακολουθώντας τα χνάρια σας.
3.Απομονώνοντας μια φράση από απάντηση σε επιστολή αναγνώστη προηγούμενου τεύχους των ΠΛΕΙΑΔΩΝ, διερωτάσθε σκωπτικά "τί μας έδωσε το δικαίωμα να γίνουμε οι τιμητές του χώρου; Τό ότι είμαστε φανς της τηλεοπτικής σειράς STAR TREK;"
Με την μέθοδο της αυθαίρετης απομόνωσης φράσεων από κάποιο κείμενο μπορείτε να αποδείξετε ότι η Αγία Γραφή προπαγανδίζει ότι δεν υπάρχει Θεός. Αλλά ακόμη κι άν δεχτούμε ότι ολόκληρος ο αυτοπροσδιορισμός μας έγκειται στη φράση "φανς μιας τηλεοπτικής σειράς" και δεν είμαστε τίποτα άλλο εκτός από αυτό, εσείς γιατί κόπτεσθε; Σαν ειδήμονες του χώρου και νέοι αυτοπροσκληθέντες τιμητές αυτού θα πρέπει να ξέρετε ή τουλάχιστον να υποψιάζεστε τί σήμαινε το STAR TREK για την εξέλιξη της ε.φ. σε παγκόσμιο επίπεδο και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, που την εποχή προβολής του διαμόρφωσε γνώμες, εξαρτήσεις και άνοιξες λεωφόρους πνευματικής αναζήτησης στα χωράφια της ε.φ., αφού το 1970 δεν υπήρχε τίποτα άλλο, ούτε σήριαλ, ούτε ταινία, ούτε καν βιβλίο σε ελληνικό βιβλιοπωλείο που να φέρει την ετικέττα της ε.φ.
Αν παρ' όλα δεν μεταπείθεστε συγχωρέστε μας να επιμένουμε στον προσδιορισμό φανς του STAR TREK και όχι της SANTA BARBARA.
4.Μας μέμφεστε με περισσή ειρωνία για την εξαγγελία των βραβείων μόλις στο δεύτερο τεύχος. Αν η αξιολόγηση ενός λογοτεχνικού βραβείου κρίνεται από τον χρόνο καθιέρωσής του τότε ως καινοφανείς τιμητές του χώρου υποδείξτε μας ποιό τεύχος θα σας ικανοποιούσε για την εξαγγελία του: το δέκατο, το εκατοστό, το τετράκις χιλιάδες πεντακοσιοστό έκτο;
5.Μας χαρακτηρίσατε "φανφαρόνους, αδαείς και συνειδητούς υποτιμητές των φίλων της ε.φ." επειδή αντιστοιχίσαμε τον ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟ με τα Αμερικανικά HUGO και NEBULA. Η έννοια της αντιστοιχίας είναι καθαρά μαθηματική έννοια κι άν την αγνοείτε ή προσποιείστε προς την αγνοείτε ανοίξτε μια Ευκλείδιο Γεωμετρία και μελετήστε την. Στην Αμερική των 50.000.000 οπαδών της ε.φ. τα μεγαλύτερα βραβεία λέγονται HUGO και NEBULA σε αντιδιαστολή με τα μικρότερα βραβεία των "Theodore Sturgeon", "Philip K. Dick" κ.λ.π. Στην Ελλάδα των 5.000 οπαδών της ε.φ. που δεν υπάρχει κανένα άλλο βραβείο ε.φ., πλην του ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟΥ, με ποια βραβεία θα έπρεπε να τον αντιστοιχίσουμε; Και άν ακολουθήσουμε τις φιλικές και άδολες οπωσδήποτε προτροπές σας "να μιλάμε για βραβεία αντίστοιχα των βραβείων Theodore Sturgeon, Philip K. Dick κ.λ.π." τότε υποδείξτε μας και το αντίστοιχο ελληνικό βραβείο των HUGO και NEBULA;
6.Προφανώς για να δείξετε την αποτυχία της εκδήλωσης στους αναγνώστες σας που δεν παραβρέθηκαν στην εκδήλωση (γιατί όσοι παραβρέθηκαν μάλλον γελούσαν με το άρθρο σας) μιλάτε για "κοινό, που έφτανε, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, τα 150-200 άτομα".
Μήπως έχετε να μας θυμίσετε άλλη εκδήλωση ε.φ. στο παρελθόν που να συγκέντρωσε άν όχι περισσότερο, τον ίδιο τουλάχιστον κόσμο;
Είναι αποτυχία να συγκεντρωθούν σ' ένα θέατρο 170 θέσεων, 200 άτομα και να υπάρχουν και όρθιοι;
Γιατί κατάπιατε τη γλώσσα σας στη παρουσία, τόσων και τόσων δημοσιογράφων, συγγραφέων, πολιτικών, διπλωματών, βουλευτών και ηθοποιών, που τίμησαν την εκδήλωση με την παρουσία τους για να στηρίξουν την κρυφή ή φανερή τους αγάπη, την επιστημονική φαντασία; Και άν δεν τους προσέξατε διαβάστε το τελευταίο τεύχος των ΠΛΕΙΑΔΩΝ και το έγχρωμο φωτογραφικό υλικό που το συνοδεύει. Μπορεί να φρεσκάρει τη μνήμη σας.
7.Επιτίθεστε εναντίον ενός εξ ημών, του Κων/νου Ρωμοσιού, διότι τον θεωρείτε "ιθύνοντα νου των ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΩΝ ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ" και άρα πρωτεύοντα στόχο στην επίθεσή σας. Γράφετε επί λέξει ότι "όλη αυτή η ιστορία ωφέλησε έναν και μοναδικό: τον Κων/νο Ρωμοσιό", που για στοιχειώδεις λόγους δεοντολογίας δεν μπορούσε να συμμετέχει ως διαγωνιζόμενος απο την στιγμή που ήταν μέλος της ομάδας που διοργάνωσε τα βραβεία και καθόρισε τις υποψηφιότητες. Αποψή μας είναι ότι όλη η διοργάνωση έγινε για δική του χρήση και προβολή."
Τί να πρωτοσχολιάσουμε εδώ; Αν είναι όντως έτσι, τότε μπράβο του Ρωμοσιού. Γιατί ο άνθρωπος είναι γάτα. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, παγίδευσε προς ίδιον όφελος (και μάλιστα τί όφελος: ένα αγαλματάκι αξίας 4.350 δρχ.) μια πενταμελή επιτροπή αξιολόγησης, των πλέον ειδημόνων της ε.φ. στην Ελλάδα, τους οποίους πριν την θέσπιση των βραβείων δεν γνώριζε καν κατ' όψη, όπως και όλοι μας εξ άλλου, πλην του Χρήστου Λάζου, στα γραφεία του οποίου γνωριστήκαμε μεταξύ μας, οι αποτελούντες την λογοτεχνική μας ομάδα, για πρώτη φορά. Μάλιστα δυο απο τα μέλη της επιτροπής τα είδαμε για πρώτη φορά στην εκδήλωση της απονομής, διότι τα' αποτελέσματά τους μας τα είχαν αποστείλει ταχυδρομικά.
Παγίδευσε προφανώς και τους 200 καλεσμένους, που μάλλον ήταν κολλητοί του. Αλλά προφανώς είχε παγιδεύσει και τα μέλη άλλων τριών επιτροπών στο παρελθόν για τα πρώτα βραβεία που του είχαν απονείμει σε αντίστοιχους διαγωνισμούς που είχε λάβει μέρος. Μιλάμε μάλλον για πρωταθλητή συνωμοτικών ικανοτήτων.
Και για να σοβαρευτούμε, άν και είναι δύσκολο με το κείμενο που προσπαθούμε να σχολιάσουμε, κανείς μας δεν καθόρισε υποψηφιότητες. Το 1995 εξεδόθησαν 4 μυθιστορήματα ε.φ., τα οποία και συμμετείχαν όλα στο διαγωνισμό. Και αφού παρουσιάζεστε ως πλέον ειδήμονες της κριτικής επιτροπής υποδείξτε μας και ποιό ήταν καλύτερο της "Μεσσιανικής Αυτοκρατορίας"; Και τα τέσσερα μέλη της ομάδος μας είμαστε συγγραφείς ε.φ. και μόνο αυτής, και σύμφωνα με τις πωλήσεις των βιβλίων μας αλλά και απο αντικειμενική θέαση, θεωρούμαστε καλοί συγγραφείς στο χώρο. Αν αυτοεξαιρεθούμε εφ' όρου ζωής, όπως διακαώς επιθυμείτε ποιοι θα διαγωνίζονται στον ΙΚΑΡΟΜΕΝΙΠΠΟ; Σκεφθείτε μόνο ότι φέτος, μέχρι στιγμής, υπάρχουν μόνο δύο μυθιστορήματα ε.φ., εκ των οποίων το ένα είναι του μέλους μας Μιχάλη Αντωνόπουλου. Αν το εξαιρέσουμε τί έργο προσφέρουμε στην ισχυροποίηση ενός βραβείου με μια μόνη αναγκαστική υποψηφιότητα; Φυσικά εσείς αυτό θα θέλατε, την αποδυνάμωση ενός βραβείου, που δεν προλάβατε να εμπνευσθείτε πρώτοι. Αλλά ο σεβασμός και η αγάπη προς την ε.φ. δεν μας το επιτρέπουν.
Και γιατί από την εκδήλωσε ωφελήθηκε ο Ρωμοσιός και όχι και οι λοιποί βραβευθέντες, ο Μάκης Πανώριος, ο Διονύσης Καλαμβρέζος, ο Κυριάκος Αθανασιάδης, ο Θανάσης Μάργαρης και η Ανθίππη Φιαμού. Αυτοί οι άνθρωποι θα έχουν να δείχνουν στα εγγόνια τους συγκινημένοι ένα βραβείο, που επιβράβευσε την λογοτεχνική τους αξία, για πρώτη φορά στην ιστορία του είδους της λογοτεχνίας υπηρετούν. Δεν ωφελήθηκαν αυτοί; Δεν ωφελήθηκε ο απλός φίλος της ε.φ. που βλέπει ένα νέο θεσμό να τείνει χέρι ανάτασης από την αφάνεια στην ελληνική επιστημονική φαντασία.
Ναι, σίγουρα, ως πρώτη φορά έγιναν και λάθη, υπήρξαν και αδύναμα σημεία που θα διορθωθούν στο μέλλον, όμως αυτό απέχει παρασάγγας από το πικρόχολο και μικρόψυχο σχόλιό σας "για διοργάνωση που είχε τελικά σαν αποτέλεσμα τη γελοιοποίηση της ιδέας του λογοτεχνικού βραβείου για την Ε.Φ.".
Εν κατακλείδι δεν, κακώς μας επιτεθήκατε θεωρώντας μας εμπόδιο στους εκδοτικούς σας στόχους. Εμείς είμαστε οι συντάκτες και αρθρογράφοι των ΠΛΕΙΑΔΩΝ, του ελληνικού περιοδικού της επιστημονικής φαντασίας, με απώτερο στόχο την ανάδειξη της ελληνικής ε.φ., ενώ εσείς, οι εκδότες-μεταφραστές αγγλικών κειμένων, με απώτερο και μοναδικό στόχο την αναπαραγωγή και διάδοση στη χώρα μας μέσω του ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΈΝΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ της Αμερικάνικης κουλτούρας του είδους.
Δεν βλέπουμε λοιπόν κάποιον κοινό τόπο.
Ελπίζουμε η επιστολή μας να δημοσιευτεί αυτούσια και χωρίς περικοπές όπως απαιτούν τα συναλλακτικά ήθη και ο νόμος περί Τύπου.
Με αληθείς φιλικούς χαιρετισμούς

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ
(Ακολουθούν 4 δυσανάγνωστες υπογραφές)

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ:

Λυπούμαστε, μας είναι αδύνατο να συζητήσουμε όταν ανοητολογείτε ασυστόλως: "Ναι, είμαστε ομάδα τρελών που χάνουν τη δουλειά τους και την ώρα τους.. Ναι, είμαστε παρέα διότι η δύναμη της παρέας και της φιλίας που αυτή γεννά είναι ο μοναδικός δρόμος προώθησης ενός σκοπού στην κοινωνία σήψης και παρακμής και μεστής καιροσκοπικών φαινομένων, που βιώνουμε..."
Αν για σας η κριτική μας έγινε επειδή "ενοχληθήκαμε που δεν προλάβαμε εμείς" και ότι σας κάναμε "επίθεση λάσπης λόγω εμπορικής σκοπιμότητας" εμείς οι "εκδότες και μεταφραστές" σε εσάς τους "συντάκτες και αρθρογράφους" πορευθείτε μακάριοι το δρόμο σας. Μια συζήτηση μαζί σας, επιτρέψτε μας αυτή την εγωιστική διατύπωση, είναι προσβλητική για τη νοημοσύνη μας. Κι όπως λέει ο ήρωας του διηγήματος "Gulf" του Χάινλαϊν "Το χάσμα που μας χωρίζει είναι στενό, αλλά είναι βαθύ".

Σκέψεις

Αφορμή για τις σκέψεις στάθηκε η εξής δήλωση του Υποπτέραρχου Henry Obering: "Χτίζουμε τις δυνάμεις του Καλού που θα νικήσουνε τις δυνάμεις του Κακού."

Ποιές είναι οι δυνάμεις του Καλού; Και ποιές είναι οι δυνάμεις του Κακού; Ποιοί πραγματικά είναι οι αληθινοί τρομοκράτες; Χρειαζόμαστε τόσα όπλα;

Οι υποστηρικτές των πιο πάνω θα πούν ότι πρέπει να υπάρχει "ισορροπία δυνάμεων". Μία ισορροπία όμως, λέω εγώ με το μικρό ίσως μυαλουδάκι μου, που μπορεί να αφανίσει την ζωή σε έναν πανέμορφο πλανήτη, να εξαφανίσει πολιτισμούς δεκάδων αιώνων, να μην αφήσει ούτε βακτήρια ως επιζώντες...

Αφού ξεφύγαμε από τον Ψυχρό Πόλεμο, ήρθε μία νέα τάξη πραγμάτων, μία τάξη πραγμάτων που κάποιοι βασίζουν στο "ρητό": "Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας".

Ένα ρητό που βλέπει τα πάντα ως άσπρο μαύρο, ψυχρά, άχρωμα, χωρίς φαντασία, χωρίς συναισθήματα. Υπάρχουν όμως χρώματα. Υπάρχουν όμως αποχρώσεις χρωμάτων. Αποχρώσεις και χρώματα πολύ πιο όμορφα, ειρηνικά, διαφορετικά από την ¨νέα τάξη πραγμάτων" που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.

Εγώ βλέπω, και θα συνεχίσω να βλέπω όλα τα χρώματα και τις αποχρώσεις τους, από το άσπρο και το μαύρο, εως τα χρώματα του ουράνιου τόξου, τα χρώματα της ειρήνης και της ευημερίας, όλες τις μεταξύ τους αποχρώσεις...

Βράδυ

Σιωπή παντού. Και σκοτάδι. Οι δρόμοι και τα σπίτια ήταν άδεια. Μόνο το φεγγάρι φώτιζε την πόλη. Οι πόρτες ανοικτές αλλά δεν έβλεπε κανέναν. Προσπαθούσε να βρεί κάποιον για βοήθεια, χρειαζόταν βοήθεια...

Το ασθενοφόρο είχε φτάσει αργά και δεν πρόλαβε το κορίτσι. Την είχε χτυπήσει αυτοκίνητο, την παράτησε και έφυγε. Η κοπέλα είχε πεθάνει αβοήθητη στο δρόμο. Κάποιος περαστικός την βρήκε και φώναξε το ασθενοφόρο από το κινητό.

Συνέχισε να περπατάει, ώσπου είδε ένα φώς, το φώς από ένα ασθενοφόρο. Πήγε κοντά αλλά δεν έβλεπε κανέναν... Στάσου, μια μορφή, η μορφή κάποιου, κάποιας ξαπλωμένης μάλλον νεκρής κοπέλας. Ανασήκωσε το σεντόνι για να δεί.

Η κοπέλα είχε το δικό της πρόσωπο, το δικό της σώμα, τα δικά της ρούχα... Και τότε αφέθηκε, αφέθηκε στο φώς της Σελήνης και των αστεριών για να την οδηγήσουν στον τελικό της προορισμό. Ο Άγγελος του Θανάτου την είχε αγγίξει.

Σκυλάδικα

Απεχθάνομαι τα σκυλάδικα! Απεχθάνομαι τα σκυλοτράγουδα τύπου Γονίδη, Πανταζή, Ζήνα, Μακρόπουλου και ούτω καθ'εξής! Οι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα περί τραγουδιού και το αποδεικνύουν περίτρανα με κάθε νότα που προκαλεί επώδυνους πονοκεφάλους!

Με ενοχλεί που οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση ότι διασκεδάζουν όλοι στα σκυλάδικα. Λοιπόν, όχι, δεν μου αρέσουν τα σκυλάδικα, δεν διασκεδάζω, δεν αντέχω να ακούω αυτό το πράγμα που τελείως λανθασμένα θεωρείται μουσική αλλά για μένα είναι όχι απλώς ηχορύπανση αλλά δεν υπάρχει λέξη να περιγραφεί η απαισίοτητα τους.

Προτιμώ να μείνω σπίτι μόνη μου, παρά να με κουβαλάνε σε σκυλάδικο κι ας είναι με την καλύτερη παρέα του κόσμου! Άφήστε που θα κάνω πιο διασκεδαστικά πράγματα στο σπίτι παρά σε σκυλάδικη κατάσταση.

Με ενοχλεί που σε γάμους, βαφτίσια και σε άλλες παρόμοιες καταστάσεις θεωρείται ότι πρέπει να μπούν σκυλάδικα και καραγκούνες. Ένας από τους λόγους που αποφεύγω τέτοιες καταστάσεις είναι η μουσική. Ή απλώς φεύγω όσο πιο νωρίς μπορώ.

Κάτι τελευταίο, επειδή το άκουσα να μου το λένε: επειδή δεν μου αρέσουν τα σκυλάδικα, δεν σημαίνει ότι είμαι ξενέρωτη ή κάτι παρόμοιο. Ο καθένας διασκεδάζει διαφορετικά. Προτιμώ μία καλή ταινία και ένα καλό εστιατόριο με καλή κουβεντούλα. Προτιμώ ένα καλό ροκ μπαράκι, προτιμώ ένα καλό βιβλίο...

Επιτέλους έβγαλα το άχτι μου!

Barclay James Harvest στο Fuzz Club στις 25/11/2006

Εχθές το βράδυ, ένα κλασσικό ροκ συγκρότημα έπαιζε στο Fuzz Club, στην Αθήνα. Ήταν οι Barclay James Harvest, και όσοι βρεθήκαμε στην συναυλία περάσαμε καλά.


Στην αρχή βγήκαν οι Caravan σαν support, ένα συγκρότημα δύο ατόμων που πάιζανε Ιρλανδέζικες μπαλλάντες. Πανέμορφες νότες ξεχυνόντουσαν μέσα από μία κλασσική κιθάρα και ένα βιολί, και μερικές φορές ένα φλάουτο .


Κατά τις 10 βγήκανε οι Barclay James Harvest και καταχειροκροτήθηκαν. Το Fuzz ήταν γεμάτο, αν και όχι ασφυκτικά. Κάθησαν στην σκηνή για μιάμιση ώρα περίπου, και μπορώ να πώ ότι ήταν μαγευτικοί. Οι φωνές των τραγουδιστών είναι ανέγγιχτες από τον χρόνο, και δάκρυα κύλησαν στα μάτια μου όταν τραγούδησαν το "Poor Man's Moody Blues", μία από τις κλασσικότερες ροκ μπαλάντες όλων των εποχών.


Τραγούδησαν και τα "Child of the Universe", και το αγαπημένο μου "Mockingbird", καθώς και τα "Him", "Harbor", "The Iron Maiden" και μερικά ακόμα. Κρίμα όμως που δεν τραγουδήσανε το "Rock 'n' Roll Star"Οι φωτογραφίες είναι από την χθεσινή συναυλία και όλες είναι των Barclay James Harvest, καθώς και του εισιτηρίου, που ήταν αρκετά φτηνό (30 ευρώ)

Kazanawa: Οι κήποι Kenroku-en

Την επόμενη μέρα πήγαμε στην Kazanawa, όπου επισκεφτήκαμε τους κήπους Kenroku-en. Ο Kenroku-en είναι ένας από τους τρείς μεγαλύτερους κήπους της Ιαπωνίας, και το όνομά τους σημαίνει "Κήποι των Έξι Ιδιοτήτων".


Η ονομασία προέρχεται από τις έξι ιδιότητες που έχουν χρησιμοποιηθεί στους κήπους Kenroku-en για να επιτευχθεί το πολύ όμορφο αποτέλεσμα που βλέπετε στις φωτογραφίες.


Οι έξι ιδιότητες ως ζευγάρια αντιθέτων, είναι: ευρυχωρία και απομόνωση (spaciousness and seclusion), δεξιοτεχνία & αρχαιότητα (artifice & antiquity), ροή νερών και πανοράματα (water-courses & panoramas).


Οι κήποι είναι πανέμορφοι και ευχαριστιέσαι να περπατάς κάτω από τα δέντρα, στα όμορφα δρομάκια, να κοιτάζεις τις αντανακλάσεις μέσα στα νερά των λιμνών, να βλέπεις το φώς να παιχνιδίζει μέσα σε αυτή την όμορφη πλάση.

Nara: ο επόμενος σταθμός του ταξιδιού

Μετά το Κυότο, επισκεφτήκαμε την Nara, μία πόλη φημισμένη για τον ναό Todai-Ji όπου βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα αγάλματα του Βούδα στον κόσμο. Τα μεγάλα αγάλματα αυτά του Βούδα ονομάζονται Daibutsu στα Ιαπωνικά που σημαίνει Μεγάλος Βούδας.

Ο ναός άρχισε να χτίζεται το 728 εις μνήμην του γιού του Αυτοκράτορα Shomu, του Motoi. Το κτίριο όπου στεγάζεται το άγαλμα του Βούδα, το Great Hall of Buddha, ή Daibutsu-Den, χτίστηκε το 752.


Το 855 το κεφάλι του αγάλματος έπεσε λόγω ενός καταστροφικού σεισμού, αλλά γρήγορα επισκευάστηκε. Στη συνέχεια, διάφορες φωτιές και άλλες καταστροφικές ενέργειες κατέστρεψαν μέρη του Todai-Ji. Ο ναός και τα κτίσματά του συνέχισαν να επισκευάζονται ύστερα από κάθε καταστροφή.

Η τελευταία ανακατασκευή έγινε την περίοδο του Edo. Edo ονομαζόταν το Τόκυο την περίοδο από το 1603 εως το 1867. Σήμερα το Todai-Ji και το άγαλμα του Βούδα θεωρούνται εθνικοί θησαυροί.

Kyoto: Heian Jingu Shrine

Το ξέρω και είμαι απράδεκτη. Έχω να γράψω πολλά ακόμα κια να βάλω πολλές φωτογραφίες και δεν έχω κάνει τίποτα. Ετοιμαστείτε όμως καθώς συνεχίζεται το οδοιπορικό στο πανέμορφο Κυότο της Ιαπωνίας και ιδιαίτερα στον Ναό Heian Jingu.


Ο συγκεκριμένος ναός χτίστηκε το 1895 , χρονολογία που συμβολίζει τα 1100 χρόνια ύπαρξης του Κυότο. Το Κυότο ήταν γνωστό ως Heian-Kyo , και γι'αυτό ο ναός ονομάστηκε Heian Jingu.


Ο ναός είναι αφιερωμένος στον Αυτοκράτορα Kanmu, ιδρυτή του Heian-Kyo εκείνης της εποχής και σημερινού Κυότο. Ο Αυτοκράτορας Kanmu έχει ενταφιαστεί σε αυτό τον ναό, συμβολίζοντας έτσι την θεότητα των αυτοκρατόρων της Ιαπωνίας.

Kyoto: Η φύση γύρω από το Golden Pavillion

Οι φωτογραφίες είναι από τους κήπους γύρω από το Golden Pavillion. Δεν νομίζω ότι χρειάζονται και πολλά λόγια.

Kyoto: The Golden Pavillion

Ένας απίστευτα όμορφος βουδιστικός ναός, το Golden Pavillion ή Rokuonji (όπως είναι η γιαπωνέζικη ονομασία), είναι επενδυμένος με φύλλα χρυσού. Το σημερινό Rokuonji είναι κατασκευή του 1955, αφού το αρχικό καταστράφηκε σε φωτιά το 1950. Νομίζω ότι οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους για τον ναό, και την φύση που το περιβάλλει.



Προσέξτε την αντανάκλαση του ναού στα νερά της λίμνης.

Kyoto: ο ναός Kiyomisu Dera

Με το γκρούπ αρχίσαμε την περιήγησή μας στο Κυότο, ίσως την πιο όμορφη μεγαλούπολη της Ιαπωνίας, από τον ναό Kiyomisu Dera (Ναός του Καθαρού Νερού). Τό όνομα του ναού προέρχεται από το καθαρό νερό του καταρράκτη που έρχεται από άγνωστη πηγή του βουνού Otowa.

H πρώτη φωτογραφία είναι από την πύλη του ναού, ένα από τα πιο παλιά κτίσματα της περιόδου Muromachi (1392-1573).



Η παγόδα χτίστηκε το 1632 και επισκευάστηκε το 1987. Η παγόδα περιέχει ένα άγαλμα του Dainichi Nyorai (Great Sun Buddha).



Εδώ απεικονίζεται το Sutra Hall, όπου περιέχονται τα sutras των Βουδιστών, δηλαδή οι ιερές γραφές. Μέσα υπάρχει μία θαυμάσια τοιχογραφία δράκου στο ταβάνι του. Το Sutra Hall χτίστηκε το 1633.

Το κάστρο της Hiroshima

Το κάστρο της Hiroshima ήταν το τελευταίο "αξιοθέατο" που επισκέφθηκα πριν πάρω το Shinkansen για το Kyoto.



Όπως καταλαβαίνετε, το σημερινό κάστρο είναι ανακατασκευή του 1958, μιας και το αρχικό καταστράφηκε ολοσχερώς στην ατομική έκρηξη της 6ης Αυγούστου 1945.



Δεν μπορείς να είσαι στην Hiroshima και να μην σκέφτεσαι συνεχώς την ατομική βόμβα και τα αποτελέσματά της, τα τόσο τερατώδη, τα τόσο άσχημα που δεν βρίσκω λέξεις να τα περιγράψω.



Το σημερινό κάστρο είναι μουσείο με αρκετά εκθέματα από διάφορες περιόδους. Εκεί που πέρασα την περισσότερη ώρα όμως ήταν στον 3ο όροφο. Και αυτό διότι τα εκθέματα είναι από όπλα, και είχε αληθινά σπαθιά katana, tanto, tachi, wakizashi...

Miyajima: το νησί των ελαφιών

Τελειώνοντας την περιήγηση στο Miyajima, θα σας μιλήσω για τα ελάφια του νησιού. Τα ελάφια σε αυτό το νησί είναι ήρεμα, και θεωρούνται ιερά. Θεωρείται γρουζουζιά να σκοτώσεις ελάφι, έστω και από ατύχημα. Μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες θανατώνονταν οποισδήποτε σκότωνε ελάφι.



Σήμερα, τα ελάφια στο Miyajima ακόμα θεωρούνται ιερά. Θεωρείται γρουζουζιά να βρείς νεκρό ελάφι μπροστά στο σπίτι σου. Όταν ένας κάτοικος του νησιού βρίσκει νεκρό ελάφι μπροστά στο σπίτι του απλώς το μετακινεί μπροστά στο σπίτι του διπλανού του!

Ακόμα μερικές φωτογραφίες από το Itsukushima

Οι πιο πάνω φωτογραφίες είναι από το εσωτερικό του Hokoku Shrine.





Η πενταόροφη παγόδα κατασκευάστηκε το 1407 και βρίσκεται δίπλα στο Hokoku. Δυστυχώς απαγορεύεται να μπεί οποιοσδήποτε θνητός μέσα στην παγόδα, και έτσι δεν μπόρεσα να δώ το εσωτερικό της.

Itsukushima: στο εσωτερικό του ναού.

Οι πιο πάνω φωτογραφίες είναι από το εσωτερικό ενός από τα κτίσματα του ναού, το Senjokaku. Το Senjokaku άρχισε να κατασκευάζεται το 1597 με διαταγή του Shogun Hideyoshi Toyotomi για να ψάλλονται τα sutras των βουδιστών. Με τον θάνατο του Hideyoshi το 1598, σταμάτησε η κατασκευή του ναού και από τότε έχει παραμείνει χωρίς εξωτερικά τοιχώματα. Το 1872 μετονομάστηκε σε Hokoku Shrine, και αφιερώθηκε στην ψυχή του Hideyoshi Toyotomi. Από τότε είναι βοηθητικός ναός για το ιερό Itsukushima.

Θα πρέπει να κάνω τουλάχιστον ένα ακόμα post με φωτογραφίες, αφού το blogger επιτρέπει μόνο 5 φωτογραφίες ανά post. Και έχω μερικές ακόμα και από το εσωτερικό και από το εξωτερικό του ναού.

Το ιερό Itsukushima στο νησάκι Miyajima

Ένα από τα αξιοθέατα στην Hiroshima είναι το νησάκι Miyajima, με τον ναό Itsukushima. Η πρώτη φωτογραφία είναι από την θαλάσσια πύλη του ιερού ή πύλη Torii όπως λέγονται. Οι πύλες αυτές δείχνουν συνήθως την είσοδο στον ναό. Η συγκεκριμένη, που ονομάζεται Otorii δηλαδή Μεγάλη Torii, είναι από τις πιο πολυφωτογραφημένες πύλες που υπάρχουν.



Τα λιοντάρια θεωρούνται φύλακες των ναών και σε όποιο ναό και αν πήγα, πάντα υπήρχαν 2 λιοντάρια ως φύλακες των ναών, ιδίως σε σιντοϊστικούς ναούς.




Τα γλυπτά φανάρια είναι προσφορές πιστών προς τον ναό για καλή τύχη, για να εξευμενίσουν τους θεούς, γενικά για διάφορους λόγους.