Σιωπή παντού. Και σκοτάδι. Οι δρόμοι και τα σπίτια ήταν άδεια. Μόνο το φεγγάρι φώτιζε την πόλη. Οι πόρτες ανοικτές αλλά δεν έβλεπε κανέναν. Προσπαθούσε να βρεί κάποιον για βοήθεια, χρειαζόταν βοήθεια...
Το ασθενοφόρο είχε φτάσει αργά και δεν πρόλαβε το κορίτσι. Την είχε χτυπήσει αυτοκίνητο, την παράτησε και έφυγε. Η κοπέλα είχε πεθάνει αβοήθητη στο δρόμο. Κάποιος περαστικός την βρήκε και φώναξε το ασθενοφόρο από το κινητό.
Συνέχισε να περπατάει, ώσπου είδε ένα φώς, το φώς από ένα ασθενοφόρο. Πήγε κοντά αλλά δεν έβλεπε κανέναν... Στάσου, μια μορφή, η μορφή κάποιου, κάποιας ξαπλωμένης μάλλον νεκρής κοπέλας. Ανασήκωσε το σεντόνι για να δεί.
Η κοπέλα είχε το δικό της πρόσωπο, το δικό της σώμα, τα δικά της ρούχα... Και τότε αφέθηκε, αφέθηκε στο φώς της Σελήνης και των αστεριών για να την οδηγήσουν στον τελικό της προορισμό. Ο Άγγελος του Θανάτου την είχε αγγίξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου